Laat een reactie achter op Ellen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

drie × een =

41 Commentaar

  1. Precies hoe ik er in zit.
    Ben nu 34 en kom geen stap verder in het leven.
    Er word zo veel verwacht van je in het leven en op het werk om het op een bepaalde manier te doen.
    Ik wil graag voor me gezin zorgen maar ik krijg het niet voor elkaar om ergens wat meer geld te verdienen.
    Of ook niet om wat voor me zelf te beginnen omdat daar zo veel bij komt kijken.
    Ik ben slim. Ik ben creatief.
    Maar het is er zo in gestampt door de maatschappij dat ik lui ben dat ik gewoon niet verder kom.

    Geweldige maatschappij hebben wij.

  2. Hallo
    Mijn zoon is 16 … een eeuwige dromer nooit graag voor school gewerkt.
    Komt lui over en niet gemotiveerd.
    In het 3e jaar middelbaar begon hij faalangst te creeeren en black-outs bij examens.
    Dan hebben we hem in het 4e jaar laten testen en daar kwam ADD uit.
    Op zich voor mij een geruststelling want nu wisten we het .. maar we staan even ver nu.
    Het schoolsysteem werkt niet voor mijn zoon.
    Hij kan niet studeren wil niet studeren en is alle moed verloren.
    Maar ergens wil hij wel veel later .. hij komt er wel zegt hij ..
    wat moeten we doen .. verstand heeft hij meer dan genoeg, is tot in het 5de tso geraakt waar hij nu zit maar weet nog steeds niet hoe hij moet studeren .. de leerkrachten begrijpen hem niet.
    Daarom ben ik verbaasd over dit artikel en anderzijds ook een verheldering.
    Alle tips zijn welkom …
    Grz An
    Mama van een 16 jarige toffe kerel die het soms allemaal niet meer ziet zitten.

  3. Hoi Jochem,

    Bedankt voor je reactie. Ik kwam ook veel tegen over omega 3 en een link naar ADD (en dyslexie). Ben je daarmee bekend?
    Verder merk ik bij onze zoon dat hij heel veel moeite heeft met ‘autoriteit’. Als hij iets van ons ‘moet’ doen of als we ergens ‘nee’ tegen zeggen. Is dat ook iets dat bij ADD hoort?

    Groetje,

    Inge

    1. Omega 3 kan goed bijdragen. In LTO3 zit een hoge kwaliteit omega 3.
      Je ziet zeker vaker bij ADHD dat er moeite is met autoriteit. Ik vind dit eigenlijk wel een mooie eigenschap.
      Het moet niet uit de hand gaan lopen maar een stukje zelf nadenken is zo belangrijk.
      ADHD’ers zijn nu eenmaal vrijdenkers, die kun je niet zo makkelijk zomaar iets wijsmaken. Het kan helpen wanneer je uitlegt waarom iets dan moet, wat is het nut ervan. Probeer het iets breder te trekken dan enkel, je MOET nu dit doen zonder vragen.

  4. Hallo allemaal,

    Struinend op het internet stuitte ik toevallig op deze site. Bij mijn zoon (11 jaar) is ook ADD vastgesteld (naast al eerder dyslexie). Ik worstel heel erg met mijn gevoel (laat hem alsjeblieft zijn talenten gebruiken en niet in dat vreselijk onderwijsstramien meelopen) en de inrichting van onze maatschappij en dus het onderwijssysteem waar je gewoon in mee moet. We overwegen zelfs medicatie om hem erdoorheen te helpen. Als er een school zou bestaan waar je echt mag zijn wie je bent, waar je jezelf kunt ontwikkelen op een manier die bij je past, zou ik hem meteen aanmelden. Maar aangezien wij nog steeds hopeloos ouderwets over onderwijs denken, voel ik toch de druk om hem mee te laten ‘dansen’. Hoe triest ook.
    Tip: https://www.ted.com/talks/sir_ken_robinson_changing_education_paradigms

  5. Jeetje wat herkenbaar allemaal. Ik schrik ervan. Als ik de reacties lees moet ik soms ook wel lachen. Zou zo mijn verhaal kunnen zijn. Bij mij is het zo’n 10 jaar geleden gediagnosticeerd. Ik ben nu 52. En heb 12 jaar geleden als sociaal cultureel werker en fervent sporter de overstap naar de politie gemaakt. Beste keuze ever, was niet makkelijk maar als je je hyper-focus aanzet lukt alles. Jasper, jij komt er wel.

  6. Hallo,

    Mijn zoon, 14 ondertussen, heeft add. Ik wist al van 2,5 jaar dat hij anders was maar pas in 2018 werd add vastgesteld. Ik heb het gevoel dat ik hier steeds alleen voor sta. En dan bedoel ik naar school toe. Mijn zoon werd en wordt vaak als lui beschouwd. Leraars zeggen altijd dit begrijpen maar als het erop aankomt geven ze negatieve commentaren. Ze vinden hem lui, hij moet zich meer inzetten, zijn houding is niet goed….. Het klopt hij werkt niet zoveel voor school maar dit is echt niet om rebels te zijn. Wanneer we dit onderwerp aangaan, wordt hij oprecht verdrietig.
    Nu had ik hem januari dit schooljaar verander van school. Dit omdat ik dacht dat dat soort onderwijs beter bij hem ging passen, ze meer begrip zouden hebben voor kinderen met ad(h)d en ander leerstoornissen. Want zoals zovele heeft hij ook nog dyslexie en waarschijnlijk nog ander ‘dus’. Nu heeft hij daar 10 weken fysiek les gevolgd om daarna net als iedereen thuisstudio te moeten doen door Covid19. De kinderen, althans in deze school, werden overspoeld met taken. Wij waren samen het overzicht kwijt. Want 10 weken, is niet veel om u aan te passen aan nieuwe manier van lesgeven, nieuw online leerplatform (waar ik ook geen uitleg over kreeg). Na tijdje hadden we onze structuur gevonden en gingen zijn punten op de taken omhoog. Hij diende ook bijna alle taken in. Maar de situatie veranderde weer en moest mijn zoon twee halve dagen naar school. Hopla structuur weer weg. Dan volgde nog het goede nieuws dat hij 6 examens had op 3 dagen. Waarvan hij wiskunde twee maal heeft moeten doen omdat school verkeerde examen gaf. Mijn zoon zijn concentratie houdt dit niet zolang vol resultaat b attest en mag enkel overzitten of naar bso. We hadden al gekozen voor tso dus lager waar hij nu zit. We hebben niets tegen bso maar als uw kind hier zelf niet voor openstaat wordt het moeilijk. Zijn punten halen niet het gewenste resultaat voor Frans en Nederlands. Wiskunde is met de hakken over de sloot maar voor de leraars niet voldoende. De andere vakken haalt hij dan wel mooie resultaten door even veel/weinig voor te doen. Ik had bezwaar aangetekend en moest voor een commissie verschijnen. 4 interne mensen en 4 externe (waar ik mijn twijfels bij heb). Na mijn verhaal te doen werd nog meer dan uur overlegd. Weliswaar zonder mij maar wel met twee personen van de bewuste school. Dit vind ik onrechtvaardig want ze hadden nog zoveel tijd om dingen aan te halen die ik niet meer heb kunnen verdedigen. Ze blijven zeggen te weten wat add is maar daar ga ik niet mee akkoord. Mijn zoon kijkt al jaren Engelstalige films zonder ondertitels, spreekt dagelijks Engels met mensen online, weet meer overgeschiedenis dan ikzelf…… maar toch durven ze het volgende te schrijven op te schrijven “ de commissie is vanuit prospectief karakter van mening dat de resultaten (kennis, vaardigheden, houding, competenties) onvoldoende basis bieden voor een welslagen in het 3de jaar tso. Dit is kwetsend, mensen die mijn zoon 10 weken op school hadden en 6 onbekenden hebben een oordeel over zijn houding en vaardigheden klaar. Mijn zoon gaat nu tegen zijn zin bso volgen met in achterhoofd om later avondonderwijs ofzo te volgen.
    Ik doe mijn verhaal omdat ik weet dat er zoveel kinderen en niet enkel die met add in deze situatie terechtkomen. Als je de grote meute niet volgt, val je af. Je moet kunnen studeren, neerpennen en dan mag je weer vergeten. Dit is wat de scholen van onze kinderen verwachten. Kan je dit niet ondanks uw intelligentie dan ben je een ‘bso profiel’.
    Scholen hebben dringend nood aan mensen die add / adhd / ass gaan toelichten vanuit eigen ervaringen zodat de kinderen de nodige steun en begrip krijgen om hun dromen te volgen !!

  7. Jasper 32 jaar.
    Heb bijna de hele tijd zitten janken bij het lezen van dit artikel. Dit is precies hoe ik mijn leven heb ervaren. Van toch wel leuke basisschooltijd naar compleet compleet nutteloos voelen op’ met name het mbo. Maar dit begon al op de middelbare.

    Ik ben nu werkloos en heb geen mbo afgerond.
    Er is overigens wel een IQ van 120 bij me vast gesteld op de basisschool. Maar volgens de juf daar zat ik daar niet op mijn plek en ben vervolgens op advies naar een LOM school gestuurd. Ergens goed dat de juf had opgemerkt dat ik idd anders was. Maar op die LOM school ben ik voor mijn gevoel niet tot mijn recht gekomen. Zeker niet op het vmbo, waar ik direct op basis niveau werd ingedeeld. Ik kwam immers van een speciaal onderwijs.
    het doet mij tot op de dag van vandaag heel veel pijn dat ik me niet heb ontwikkeld tot wat ik had kunnen zijn en vind het heel moeilijk om in te schatten of dat nou aan mijn eigen luiheid, mijn game of cannabis verslaving ligt. Of aan de manier waarop ik ben door het leven ben gestuurd. Mijn gevoel sluit zich in ieder geval heel sterk aan bij dit artikel. Mijn wens is dan ook dat er ruimte komt voor alle add/adhd’ers om zich te ontwikkelen op de voor hun, juiste manier en ben van mening dat zij idd een groot aandeel kunnen zijn in de maarschapij, mits add/adhd niet worden bestempeld als handicap.

    Prachtig artikel, erg inspirerend.
    Dankjewel.

    1. Hoi Jasper,
      Leuk dat je reageert en bedankt voor je compliment op het artikel.
      Ik snap je frustratie helemaal, maar het is nooit te laat om het roer om te gooien. Verdiep je in dingen die jij leuk vindt om te doen. Je kunt ook dagelijks even kort mediteren. Dat helpt echt om je beter bij je ware ik te voelen. Wie jij in je kern echt bent. Probeer langzaam stapjes te nemen om je lekkerder te gaan voelen. Als je bijvoorbeeld nu een heel slecht slaapritme heb, pak dan dat aan. Eet je veel junkfood, kies dan voor meer gezonde voeding. Game of blow je dagelijks, minder dit dan langzaam. Beweeg je heel weinig, ga dan elke dag wat wandelen en bouw dat langzaam op.
      Verdiep je in dingen die jij leuk vindt om te doen. Youtube staat ook vol met motivational videos waar je echt inspiratie uit kunt halen. Zo kom je langzaam in een positieve spiraal en krijgt je weer zin in het leven.
      Je vond mijn artikel erg inspirerend. Lees dan ook eens deze > https://www.addkenmerken.net/john-loporto-davinci-method/
      Een inspirerende video en een zeer inspirerend verhaal over een adelaar. De vraag is of je het deze keer wel droog houdt ;)
      Ik wens je het allerbeste!
      Groet,
      Jochem

      1. He, had ik net een mooi bericht terug geschreven, vergeet ik mijn naam etc in te vullen. Nu is ie weg, haha.

        Ik zal later nog een poging doen, moet nu weg.

        Hartelijke groet, Jasper.

        P.s. in mijn ogen ben je een held!

    2. Hoi Jasper

      Fijn om te lezen over iemand met dezelfde struggles. Zelf heb ik al 3 opleidingen ‘geprobeerd’ tijdens de 1e al bij een schoolpsycholoog terecht gekomen nooit praktische hulp gehad en er werd me van alles ingepraat. Maar de school had het kennelijk niet zo op ‘probleem studenten’. Nu geen idee hoe verder.

  8. Hallo,
    Ik ben Janna, 15 jaar oud en heb een half jaar geleden de diagnose ADD gekregen. Ik geloofde eigenlijk niet echt dat ik ADD had, maar dat het meer voor mensen was die gewoon in alles een verklaring zoeken. Deze gedachte heb ik heel lang gehad. Echter ben ik eens goed gaan kijken waar ik nou allemaal tegen aan loop als “ADD’er”. Nou dat is dus nog al een lijstje! Ten eerste blijf ik dit jaar zitten en wordt van vwo terug naar havo geplaatst. Dit voelt voor mij heel erg als gefaald hebben. Het probleem is dat ik gewoon echt een ontzettend lui persoon ben. Dit frustreerd me op sommige momenten echt ontzettend. Een ander probleem is dat ik werkelijk waar alles vergeet en kwijt raak. Ook heb ik het gevoel dat mijn vrienden soms helemaal klaar met me zijn, omdat ik zo ontzettend lui en ook wel egoïstisch ben. Verder leid ik mezelf gewoon ontzettend af van problemen die gaan komen, wat dan later dubbel terug komt. Ik voel me dus de laatste tijd wel anders dan andere leeftijdsgenoten. Ik kan er alleen niet mijn vinger op leggen in welk opzicht dat is. Een verklaring kan zijn dat ik met mijn hoofd niet echt bij het dagelijksleven ben.

  9. Jochem en ouders van,
    Heel erg herkenbaar allemaal maar stel wel vraagtekens bij je oplossing. Aan het blinde vertrouwen op intuïtie en de alwetendheid op basis van een hoger bewustzijn kleeft een zeker risico. Dat het brein van ‘nieuwetijdskinderen’ op school niet dusdanig hoeft worden geprogrammeerd kan door hen worden geïnterpreteerd dat ze niets hoeven te leren. Wijsheid komt immers vanzelf. Dit is een valkuil wat kan leiden tot waanideëen en een totale verwijdering en afwijzing van de realiteit. Ook al heb je het vermogen dat je dingen ziet die anderen moeten leren kun je er falikant naast zitten! Er is dan niets en niemand die je in je val opvangt. Je mist de voorgeprogrammeerde kennis van de mainstream en je eigen kennis bestaat uit drijfzand. Het verschil zit het hem in de manier van leren.

  10. Hallo allemaal,

    Ik ben er vandaag achter gekomen dat ik al mn hele eind leven (27) ADD heb en eerlijk gezegd ben ik helemaal gelukkig ermee!

    Eindelijk vallen alle puzzelstukjes op zn plaats.

    Hoe hier nu beter mee om te leren gaan? geen idee..
    Heeft iemand tips?? stuur me dan een mail :) bedankt!

    groetjes Regina

  11. Hallo.

    Ik heb een stukje gelezen op deze website. En dan vooral het stukje over school. Ik heb een zoon van negen met adhd en hij zit nu op het speciale basis onderwijs. Het is zijn derde school al en zoals het er nu voor staat, staat school nummer 4 al voor de deur. Hij zit nu in groep vijf en heeft groep drie al een keer over mogen doen. Ik ben zelf op zoek naar `iets` die er voor ons is, want zorg instellingen e.d. kunnen ook niet helpen bij dit soort dingen zoals ( in ons belang) de school eens vertellen hoe het dan wel moet of dat het er aan schort bij de school. En welke school is dan nu WEL een juiste school of is straks zijn vierde school het eindstation en moet hij maar een beetje aanmodderen tot en met groep acht. Als dat zo is , kan ik de toekomst van mijn zoon wel voorspellen. Heeft iemand tips , iets waar we daadwerkelijk iets mee kunnen? Moeten we de school aanklagen omdat ze hebben `geprobeerd `mijn zoon les te geven of moet ik zeggen een kans? Hoe moet ik de kans inschatten of mijn zoon zijn toekomst wel goed komt???? Beste mensen het is van de zotte dat dit kan in nederland ons welvarend landje .

    Met vriendelijke groet

    Sylvia van Leer

    1. Hoi Sylvia, wat een lastige situatie. Je wilt natuurlijk het beste voor je zoon. Het lijkt mij belangrijk dat jullie zoon actief hulp/begeleiding krijgt. Dit is volgens mijn weten ook verplicht vanuit de school. Hij heeft mogelijk veel meer tijd en begrip nodig en die krijgt hij nu misschien niet. Of de school hierin fouten maakt kan ik zo natuurlijk niet zeggen. De leerkrachten doen vast hun best maar soms is het nu eenmaal ook heel lastig wanneer je een hele klas les moet geven en daarbij ook een kind die ‘anders’ is. Je kunt als je dat kunt bekostigen mogelijk eens het natuurlijke middel lto3 proberen waar veel kinderen maar ook volwassenen met ADHD goed op reageren. Zowel op school als in de omgang met anderen hoor ik veelal goede resultaten. Verder zou je eens met de school kunnen bespreken waar je nu wel passend onderwijs kunt vinden. Misschien meer op creatief vlak gericht waarbij de kinderen ook minder stil hoeven te zitten. Het allerbeste ermee.
      Groet Jochem.

    2. Mijn vriendin heeft ook een kind net add en het is nier gemakkelijk.
      Hier laat ik mij niet verder over uit.
      Wat ik wel weet is dat de school wel degelijk medeverantwoordelijk is en jou moet helpen.
      Ze kunnen je ook op allerlei vlakken helpen maar willen daar meestal geen tijd en energie in stoppen terwijl ze dat zelfs verplicht zijn, veel ouders weten dat niet.
      Sorry ik kan je nu even niet meer info hierover geven maar zou het zeker gaan uitzoeken, desnoods bij het ministerie van onderwijs, pak ze maar aan.

    3. Hey Sylvia!

      Mijn broertje heeft ook ADHD. Jammer dat ik je artiekel nu pas lees. 5 jaar later.
      Mijn broertje en ik zaten samen op de vrijeschool.
      Deze school kijkt naar het individu en heeft heel erg geholpen hem te laten ontwikkelen en zijn wie hij was. De leerares liet hem vaak zijn energie kwijt raken. Hij mocht vaker naar buiten, tekenen onder de verhalen, rondje rennen, staan tijden de lessen etc..

  12. Ik kan me hierin zo goed vinden.

    Op de basisschool ontdekte ik mijn eerste grote talent: lezen. In groep 3 zat ik al op het hoogste leestempo (AVI 9/uit) en in groep 6 las ik al boeken van rond de 100 tot 200 bladzijdes in een paar weken uit. Een ander talent dat ik ontdekte is dat ik erg goed muziek kan maken. Ik heb het altijd snel door als er iets niet klopt in de muziek en kan mezelf (als ik een fout maak) er dus ook binnen een fractie van een seconde op aanpassen.

    Echter, ik baalde van rekenen. Ik ben traag en liep op den duur anderhalf rekenboek achter op de rest van de klas (ongeveer een leerjaar). Zelfs persoonlijke begeleiding hielp amper. Ik kon het gewoon niet. Begrijpend lezen was altijd makkelijk voor me, omdat ik aanvoel wat iets is. Technisch lezen had ik een hekel aan omdat ik het gewoon mierenneukerij vond. Doe in hemelsnaam niet zo moeilijk, lees gewoon!

    Op het middelbaar werd dat alleen maar erger. niet goed en traag rekenen en wiskunde, samen met natuurkunde. Nederlands was een hel omdat ik vond dat alles overgeanalyseerd werd. Ik hield van Aardrijkskunde en Geschiedenis, de vakken die ik ook op de basisschool zo leuk vond, en, nog beter: ook supergoed in was! Dat waren de uitvluchten voor de irritante vakken.

    Het meest dubbele gevoel had ik bij de vreemde talen (Frans, Latijn, Grieks, Duits en Engels). Ik kan voor geen meter woordjes stampen, maar geef me een woordenboek en ik vertaalde alles, met de perfecte zinsbouw en grammatica. ook bij leestoetsen en boektoetsen was ik één van de besten, ik haalde geregeld hogere punten dan de rest van de klas, en kon zelfs een paar keer vragen beantwoorden van examens waar geen van de toenmalige examenleerlingen een goed antwoord op had. En toen één van de leraren me vroeg waarom ik het wel goed had en de rest niet, zei ik gewoon: “De rest kan goed leren, maar niet nadenken. Ze kunnen de context niet begrijpen omdat die niet vast te leren is.” Maar het ‘mierenneuken’ bleef doorgaan en ik moest met veel vakken stoppen omdat die onderdelen te zwaar wogen om op te halen met mijn sterke punten.

    Waar ik me ook in herken is het gevoel dat ik alles kan aanvoelen, mijn intuïtie. Ik heb vaak genoeg gehad dat ik zei dat iets zou gebeuren, of dat iets niet zou werken. Anderen antwoordden dan vaak dat ik geen gelijk zou hebben en gingen verder met hun foute aanpak, maar wie had uiteindelijk gelijk? Ik. Ik denk dat ik in zulke gevallen een score heb van ongeveer 95%… maarja, mensen luisteren niet naar je. En dan zijn ze toch altijd verbaasd dat ik iets goed voorspeld had.

    Nu op de universiteit is het vooral de manier van toetsen die in mijn weg staat. Veel essayvragen waarin men niet aangeeft welke weg ze op willen. en het dan vreemd vinden dat ik nét even anders redeneer… maarja dan is het antwoord wel gewoon fout. Gelukkig kan ik bij multiplechoice toetsen wel fatsoenlijk scoren, omdat je daar eigenlijk alleen de rode draad moet kennen… of ‘voelen’.

    Ik hoop dat er over een paar jaar mensen zijn die het huidige systeem open kunnen breken om zo ‘andersdenkenden’ ook kansen te geven. Wij zijn niet gek, de rest praat anderen na maar denkt niet zelf na.

    1. Hoi Jeroen,

      Leuk dat je reageert. Ik herken mij ook zo enorm in wat je beschrijft. Beter had je deze zin niet kunnen omschrijven “De rest kan goed leren, maar niet nadenken”. :) Zo voel ik het precies ook. En wat je later beschrijft over dat je altijd alles goed voorspelt. Dat is ook totally me. Tot ergernis van anderen aan toe omdat je altijd beter weet, maar ja, het is ook gewoon zo. Het is een soort hoger bewustzijn waardoor je gewoon weet hoe zaken in elkaar steken, je weet hoe dingen gaan verlopen. Vervelend hoe je dan steeds tegen die frustraties aanloopt omdat het op een gegeven moment gewoon vermoeiend wordt dat je weer door die hele molen moet terwijl jij van te voren toch al weet dat je gelijk hebt. Maar mensen luisteren niet. Zie het maar als een bijzonder sterke en mooie kracht. Wat ik er soms als negatief aan ervaar is dat mensen niet naar je luisteren maar je wel gebruiken op het moment dat ze je nodig hebben.

      Die andere manier van redeneren wat je beschrijft. Dat is gewoon een sterke kant van ons die door de grote meerderheid niet wordt erkent omdat zij nu eenmaal niet die gave bezitten. Helaas trekken we dan vaak aan het korste eind op korte termijn maar over de lange termijn zitten er echt genien in ons verscholen die tot zo ontzettend veel in staat zijn. Dat komt echt wel naar voren Jeroen :) Wees er maar trots op! Wij zijn de adelaars van de maatschappij, the wayseers. Lees dit artikel maar eens en kijk ook zeker het filmpje https://www.addkenmerken.net/john-loporto-davinci-method/ nog beter, lees zijn boek. Daar zul je je net als ik echt volledig in kunnen vinden. Het ga je goed. Groet Jochem.

  13. Beste Jochem,
    Vraagje van een bezorgde moeder. Mijn zoontje is 7 jaar en ze vermoeden ADD op school, ikzelf dacht altijd aan hooggevoeligheid maar zie zeker aanknopingspunten. Wil hem niet aan stereotype onderzoeken onderwerpen en hem nu al stigmatiseren / belasten met van alles. Zeker omdat zijn zelfbeeld nu al op deze leeftijd aangetast is. Maar goed het gaat op school dus inderdaad niet goed, droomt voor de buitenwereld, maar wel druk in zijn hoofd. Maw, hij loopt achter. Zijn er uberhaupt scholen die zich speciaal richten op kinderen met deze kenmerken? Misschien een heel ander soort onderwijs? Meer beeldonderwijs ofzo? Hij heeft het iig niet naar zijn zin op school, maar is nou eenmaal schoolplicht…. Ik zie nu een niche voor deze groep kinderen die geen baat hebben bij gewoon standaard onderwijs, want alles is geënt op mainstream. Of is het er wel???

  14. Hi Jochem, bedankt voor jouw reactie :-)
    Wellicht heb ik nog niet goed genoeg rondgekeken op de website maar hoe ga jij om met ontspanning, je uiten/ventileren, focus?
    Het accepteren van jezelf is geweldig en neemt bijv al stress weg en je vuurtje voelen geeft ook focus/energie/concentratie. Maar kun je dat nu voldoende uit jezelf halen? Hoe ga je om met rust vinden (en dan bedoel ik echt stilte, totale vrede/ontspanning), orde en overzicht bewaken zonder teveel energie te verliezen……nouja, kortom alles waar je in jouw hoofd tegenaan loopt. Ik ben benieuwd omdat het mij zo moeilijk lukte zonder Ritalin. Ik vraag het ook omdat ik me afvraag in hoeverre de zoektocht(of gebrek daaraan) naar iemands “vuur” invloed heeft en hoe men daarmee om is gegaan. Hoewel dat voor iedereen een persoonlijk proces is natuurlijk, kun je elkaar wel inspireren/sparren/triggeren (vind het zelf bijv ook fijn om te merken om het ergens hartstochtelijk niet mee eens te zijn en dan ineens heel duidelijk weet waar ik wel achtersta. Toch die prikkel nodig;-))
    En ik vroeg me af of je je ervaringen met Paleo gaat delen op deze website(of ergens anders). Dat alles in de Cruyfiaanse categorie: Je ziet het pas als je het doorhebt!
    Thnx alvast!

  15. Leuk geschreven! Herkenbaar ook! De metafoor om te lopen met een blindegeleidestok terwijl je kunt zien vond ik wel treffend. :-)

    Edoch, het is natuurlijk allemaal niet zo zwart wit hoewel het dat wel het meest duidelijk maakt. Ieder mens is uniek, alleen soms is je kracht ook je burden. Dat ligt niet zozeer alleen aan de maatschappij. De enige blaam die de maatschappij heeft is dat die bestaat zoals deze bestaat. En zoals je al mooi omschreef is dat systeem ook wel nodig.

    Jaren terug heb ik mij verdiept in de meervoudige intelligentie theorie van Gardner (tijdens werk met hoogsensitieve en hoogbegaafde kinderen). En onlangs in de theorie van persoonlijkheidsprofielen van Jung gedoken. Ik zou die twee samen met de piramide van Maslow in een tonnetje illen husselen omdat ik denk dat daar alle aspecten van ons autonome zelf in geraakt worden. Voor hen die daarnaast ook “anders” zijn doordat ze bijvoorbeeld(!) nieuwetijdskind zijn en/of AD(H)D hebben moeten ook deze nog meegehusseld worden. Dat klinkt alsof het allemaal nog complexer zou worden maar aansluitend op jouw stuk is het enkel een verrijking. Nog meer in ‘t vat wat eruit te halen valt mits alles de ruimte heeft en erkent wordt. Als een dynamisch geheel samenwerkt.

    Na een leven vol strijd, onduidelijkheid en zelfveroordeling heb ik kortgeleden de diagnose ADD gekregen. En ben ik, ondanks mijn bedenkingen over medicatie, gestart met Ritalin. Ik was er in eerste instantie op tegen. Waarom moet ik mijzelf WEER ontkennen, dit is wie ik ben en ik ben van nature altijd in beweging om te reflecteren en bewust te zijn om de beste versie van mezelf te zijn. Maar ik merk dat alle belemmeringen die ik eerder had in het “mijzelf” zijn, alle gevoelens/creativiteit/vuur/wijsheid die van binnen chaotisch rondborrelden, nu de ruimte krijgt om zich te uiten. Doordat ik me beter kan focussen kan ik dat vuurtje binnenin zelfs beter aanwakkeren, mezelf voeden door bijvoorbeeld een goed boek of studie. En ik merk dat de muzikale ideetjes die ik als kind altijd had maar verloren was, nu weer terugkomen zodat ik eindelijk echt vanuit gevoel muziek kan gaan maken. Er staan nu niet 12 andere kanalen aan in mijn hoofd waardoor ik t niet eens meer kan horen.

    Voorbeeld: de persoon die ik geworden was (nature/nurture) hield erg vast aan een introvert analytisch denken/structuur/normen (Jung profiel) oftewel remmingen. Terwijl mijn eigenlijke natuur (add kant) natuurlijk ongeremd is en laveert. Die combinatie maakt dat ik het heel moeilijk is geweest om mezelf niet constant van alles op te leggen en waren alle confrontaties met niet voldoen erg lastig. Terwijl ik ook mensen ken met ADD die juist erg extravert zijn en zich richten op creativiteit, zich makkelijker uiten en een extra vuur of zonnetje hebben die hen op de been houdt.
    Dat is een logica die ik daar in zie, iig. Mij helpt het om de waarom vragen te begrijpen. En balans te creëren. Yin en yang. Zwart en wit. Het één floreert en gedijt soms het best onder invloed van het ander. (zie mijn voorbeeld rust om creativiteit de ruimte te geven)

    Ik heb zelf krullend haar maar dat betekent niet dat ik alle mensen met krullen begrijp. Ik begrijp wel wat die anderen krullen vervelend en leuk vinden aan hun haar maar verder zijn we allemaal verschillend. Zo werkt het natuurlijk voor iedereen wat ons onszelf maakt.

    Zo, en nu ga ik eerst m’n blindegeleidestok bij het grof vuil zetten! ;-)
    Groetjes!

    1. Bedankt voor je reactie Krullie :)
      Interessant wat je schrijft.
      Erg herkenbaar ook je wat zegt. Bijvoorbeeld “alle gevoelens/creativiteit/vuur/wijsheid die van binnen chaotisch rondborrelen”. Ik ken het maar al te goed. Als een soort hoogbegaafdheid met alles tegelijk in je hoofd bezig zijn en super veel talenten hebben maar niet weten hoe je het allemaal uit kunt voeren ;)
      Maar net als jij, ik probeer ook altijd de beste versie van mijzelf te worden en dit blijft struggelen en vallen en opstaan. Ik heb dat inmiddels geaccepteerd en laat het mij zo min mogelijk belemmeren.
      Het is zeker niet altijd makkelijk en ook ik denk vaak genoeg, was het maar eens gewoon een dagje relaxed en niet altijd maar strugglen maar zo is het nu eenmaal.
      Momenteel ben ik al 3 maanden bezig met compleet anders eten. Namelijk volgens het paleodieet. Dat helpt wel.
      Blij voor jou dat je nu je weg hebt gevonden en dat je met medicijnen zoveel beter kan functioneren. Dat geldt zeker niet voor iedereen dus blij toe.
      Groet Jochem

  16. Ha Jochem,

    Ik hang al een paar dagen rond op je website. Wat een feest van herkenning. Morgen word ik uitvoerig getest op AD(H)D. Het idee anders te zijn dan anderen (en als enige de gebruiksaanwijzing van dit leven niet te hebben ontvangen), uitgelachen worden, niet begrepen worden om mijn grootse ideeën, grote projecten opzetten en soms niet afmaken (of alleen in mijn hoofd volledig uitvoeren), steeds van richting veranderen binnen mijn bedrijf en mezelf daarin soms niet meer durven vertrouwen, het vaak met mijn mond vol tanden staan als mijn mening wordt gevraagd over zoiets onoverzichtelijks als de politiek, afspraken vergeten of dubbelingen in mijn agenda (lang leve de google agenda die ik met mijn partner deel), perfectionisme, creativiteit, inlevingsvermogen, stemmingswisselingen, woedeuitbarstingen, verlangen naar rust, enorme passie en vuur voor onderwerpen die me interesseren, enzovoort.

    Een gedachte die net opkwam: ‘als ik nu eens leer hoe ik mijn vuur kan hanteren en inzetten, dan zal ik (en anderen) me er niet meer aan branden’. Wat zal dat een rust in mijzelf brengen.

    Dank voor je inspirerende site.

    Ellen

    1. Hoi Ellen, dank voor je positieve reactie.
      Het is ook een lange weg van vallen en opstaan, maar ja, dat is ook weer een deel van het leven. Ons leven verloopt gewoon anders maar zeker niet minder interessant!
      Uiteindelijk kom je er wel, op wat voor manier dan ook.
      Keep it up! :)
      Groet, Jochem

      1. Dankje Jochem. Was een heftig dagje gisteren. Er is uitgekomen dat ik ADHD heb, zowel aandacht tekort als hyperactieve type. Eerst heel verdrietig, niet om het label, maar omdat ik zo lang heb geworsteld met vooral mijn opvliegendheid en er nu toch iets meer aan de hand blijkt te zijn. Om tot rust te komen, nu medicijnen. Na de zomer ga ik me verdiepen in de mogelijkheden mbt voeding en supplement LTO3.

  17. NO COMMENTS!….Prachtig omschreven. Heb ook een thetabrein en ASDHD. Ook HSP..Hoogsensitief!…

    Groet, Zennie-Roots……

  18. Zo herkenbaar voor mij als ADHD-er en HSP-er zeker de periode op school!
    Nu ik het begrijp probeer ik er goed mee om te gaan en eigenlijk me alleen te focussen op de positieve kanten ervan vooral in mijn werk met mensen en paarden want daarin ervaar ik passie en is het voor mij eerder positief dan negatief! Heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken dat was mijn droom en dat is helemaal gelukt!

  19. een heel herkenbaar verhaal! Ik ben nu 28 en van de zomer gediagnosticeerd met add. Gelukkig heb ik ondanks de problemen waar ik in mijn leven tegen aan liep wel het beroep gevonden waar ik meer met mijn gevoel kon en intuïtie. Ik ben docent geworden in het vmbo dit is afwisselend uitdagend ieder uur van de dag anders en je bouwt een band op met leerlingen. Maar toen ze op de opleiding om de theorie achter mijn manier van werken vroegen kon ik daar geen antwoord op geven uiteindelijk na hangen en wurgen ben ik geslaagd maar tot op de dag van vandaag doe ik niets met de theorie en alles op gevoel en aan de reacties van leerlingen te merken werkt dat voor mij het beste. Ondanks obstakels ben ik daar gekomen waar ik wilde komen nu doorgaan naar een volgend doel! Succes allemaal ermee en hopelijk helpt deze ervaring iemand met ADHD of add om te geloven in zichzelf en dat doel wel te halen!!

  20. Ik ga dit nu naar een vriendin doorsturen voor haar zoontje, die heeft het zoms ontzettend zwaar. Ik zelf had niet bewust last van mijn conditie, ben pas na mijn 40sde gediagnosticeerd, maar achteraf verklaard het heel veel. Ik zou ook zeggen dat ADHD gepaard gaat me hooge sensitiviteit, je voelt dus alles aan en ziet alles, moet je mee kunnen omgaan. Je kunt dit positief gebruiken om anderen te helpen – als je doorhebt dat je niet vreemd bent maar gewoon verder denkt en de meesten je niet kunnen volgen!

  21. Zo herkenbaar. Ik ben nu 38 jaar en heb mijn hele leven beleefd zoals in het artikel! Wat fijn om te lezen dat iemand begrijpt wat ik voel! Top artikel voor iedereen al is het nu met of zo der ADHD/add. Ik weet het nu een jaar en mijn leven is 100% positief omgedraaid en heb eindelijk iets in mijn creatieve brein kunnen doen. Prachtig!

  22. Ik vergeet nog te vermelden dat ik een paar jaar geleden ben gestart met een website, waar ik uitsluitend positieve verhalen van adhd-ers over adhd, een eigen onderwerp of ervaring opgedaan in/met maakt niet uit.
    Als eerste, en belangrijkste reden voor de site was, om allemaal behaalde prestaties en/of successen van mensen met adhd te plaatsen, met daarbij een uitleg of gewoon verhaal van de desbetreffende persoon.
    Een site waar alleen alle positieve kwaliteiten van adhd-ers staan vermeldt.
    Al snel had ik een aantal mensen met hun succes verhaal en hoe zij dat voor elkaar gekregen hebben en houden.
    Binnen een maand kreeg ik achter elkaar het verzoek, van de mensen die met hun succes verhaal op de site stonden, hun naam en gegevens te willen verwijderen.
    De reden was van bijna iedereen, dat klanten er over vielen en er niet blij mee waren nadat de site bij hun bekent was.
    Slecht de zaken, omdat klanten weg liepen. Tja!

    1. Hoi Ray, leuk initiatief!
      Wat je zegt komt me bekend voor.
      Werkgevers Googlen tegenwoordig even je naam hè. Ik heb dat ook gemerkt. Maar je kunt de naam van die persoon natuurlijk ook altijd nog anoniem maken. Of bijvoorbeeld alleen de voornaam of roepnaam gebruiken. Of gebruik desnoods een pseudoniem. Dan wordt het verhaal in ieder geval niet meer in Google gevonden bij die naam.
      Grtz Jochem

  23. Geweldige informatie, echt fantastisch goed beschreven en daarom des te groter is mijn verbazing over het feit dat er geen enkele reactie staat vermeld!
    zijn ze er wel en zie ik ze niet??????

    Ik heb zelf adhd, klinisch zeer hoog en op mijn verzoek getest op m’n 34e en meteen aan de Ritalin gegaan!
    Waarom zelf om een test gevraagd? Omdat ik het bestaan ervan niet wist en ik er pas iets over kwam te weten, nadat een invalster op m’n werk, mij erover vertelde.
    Haar vader en broer hadden adhd en ze vond mij een typische adhd-er!
    Nadat ik de kenmerken, beperkingen, gedrag etc. van iemand met adhd van haar kreeg aangereikt, heb ik er in een korte periode van alles over opgezocht en na aanleiding daarvan, mezelf door een aantal deskundigen laten testen op adhd.

    Het heeft daarna zeker wel een jaar of 12 geduurd, voordat ik mezelf kon zien als de adhd-er, beschreven zoals in bovenstaand bericht!
    Mijn leven vanaf m’n 34e tot de 12 jaar daarna, de adhd-er zoals er door de maatschappij over adhd werd en nog wordt gedacht. Ik zag mijzelf als een mislukt individu en zeker niet als in bovenstaand bericht.
    Mijn leven tot m’n 34e en dan vooral m’n jeugd, was verschrikkelijk. Alsof mensen, volwassen mensen meestal zoals leerkrachten, mij zagen als heel iemand anders! Mij beschuldigden van bepaald gedrag dat helemaal niet paste bij mijn beleving en dus ook niet klopte, zo was ik niet. Ik deed het allemaal expres en wilde niets, kortom ik deugde niet!

    Wat hierboven staat klopt en zou een gegeven moeten zijn, tevens aanwezig in elke docenten bureau.

    1. Hoi Ray, dit artikel had ik nooit zo duidelijk vermeld op de website. Ik heb hem zojuist ook in het menu gezet dus hij zal nu wel vaker gelezen worden! Misschien komen er dan wel reacties bij haha ;)

      Bedankt voor je leuke feedback trouwens! Goed te horen dat je nu zo positief tegen ADHD bent gaan aankijken. Zal je leven een stuk makkelijker en prettiger maken :)

      Take care!
      Jochem

    2. So. Lijkt wel of je het over mij hebt. En, wat goed geschreven.
      Ben deze week. In mijn 40ste levensjaar tot de ontdekking gekomen dat ik niet gek ben. Niet zomaar 15 Jobs in 20 jaar heb verlaten. Vanaf mijn 16de begonnen met blowen. En dit blijven doen tot deze week, altijd dat gevoel wat jij hierboven haarfijn hebt verwoord. Want deze week besefte ik pas voor het eerst in 40 jaar dat er in iig een naam is voor de onzekerheid.

      In 1986 kreeg ik de diagnose gilles de la tourette. Lichte vorm, schreeuwde niet enzo maar had wel een hoop aanwendsels. En nu ik eindelijk besef ik dat dit gewoon aanwendsels waren. Ontstaan uit pure verveling. Ik zag iemand in de klas dit vaak doen. En dacht dat is wel wat, laat ik dat ook eens proberen. Problemen, verschillende scholen, internaat. Alle feesten in Nederland en België zo’n beetjes gehad. Met bijbehorende middelen.Altijd de gedachte dat je anders was dan de rest. Maar dat zal wel aan die gilles de la tourette liggen. Ook viel me wel op dat ik altijd anders dan de rest op drugs reageerde
      reageerde. Was altijd de eerste die ongeveer out ging. En wilde dan ook graag weer naar huis.

      Mijn schoonzus is orthopedagoog en en roept al jaren: Jij hebt gewoon adhd. Ja ja zal wel. Nee ik heb gilles de la tourette, dat weet je toch? Pfffft wat ben ik blind geweest(stoned vooral).

      Met werken hoefde/kon ik niet stoned zijn. Dus als ik 2 jaar bij een bakker werkte was ik zo verveeld dat ik weer vertrok. Tot ik maar besloot een ander beroep te gaan zoeken. Dit na ongeveer 6 bakkers in 15 jaar. En geen enkel van deze wilde van me af. Ja 1, maar dat was in mijn hoogtijdagen van housefeestjes. Waardoor ik te vaak niet op kwam dagen. Dit was op mijn 18de.
      Daarna ben ik dus Teamleider in de logistiek geworden en dit was het, lekker dynamisch, geen dag hetzelfde. Maar nu heb ik daar de afgelopen 10 jaar ook 5 verschillende bazen gehad. En echt goede banen. Tot warehousemanager toe. Alleen zag ik zoveel dingwn die ik kon oplossen. Maar daar kom het, dat gaat niet. Althans niet volgens de normen van de kippen zal ik maar zeggen. Ik moet niet allerlei projectgroepen moeten volgen. Ik regel dat allemaal zelf wel. Laat mij maar een paar van die adhd ers in dienst nemen. En ik regel het.

      Helaas is dat natuurlijk niet zoals het gaat. Anders had ik nog wel bij mijn eerste baas gewerkt. Daarom heb ik toch besloten medicatie te nemen. Dan kan ik in iig stoppen met blowen/roken. Aangezien mijn vrouw mij naar de coffeeshop stuurt als ik 3 wwken gestopt ben. Want dan wordt ze helemaal gek van mij. En moet zeggen dat ik me nog nooit zo fijn heb gevoeld. Effe rust. Even niet overal tegelijk aan willen denken.

      Maar door een vriend van me ben ik wel naar dit artikel verwezen en ben hem hier erg dankbaar voor. Hij heeft ook adhd. Ik denk nu dat ik misschien de medicijnen niet de rest van mijn leven nodig ga hebben. Maar dat er misschien alternatieven zijn.

      Bedankt.

      Gr.