Siehe Auren mit pdd-nos

Ähnliche Beiträge

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert.

dreizehn + 2 =

2 Kommentare

  1. Zo wat een herkenning! Een collega voelde al iets wat ze niet kon plaatsen bij mij. Misschien is zij ook HSP? Toen ik zei dat ik de PDD NOS diagnose heb sinds mijn 6e (nu 25) begreep ze het…

    Echter ik denk niet dat het PDD NOS is… Ik zal vast wel autisme kenmerken hebben (dat is nu eenmaal met HSP) maar geen PDD NOS. Even wat voorbeelden:

    – Ik ben recht voor zijn raap , zegt wat ze denkt. Zegt ook wat haar dwarszit ook al vindt ze dat super
    schwierig
    – Nee zeggen heb ik superveel moeite mee . Als mijn moeder of collega vraagt “Wil je even dit of dat doen” is het bijna altijd een ja. Ook als ik laag in energie zit , ook als eigenlijk geen tijd heb
    – Als ik een kamer in kom voel ik de sfeer feilloos aan. Het gevoel dat ik benauwd wordt van de energie die er hangt bijv na twee mensen net ruzie hebben gehad.
    – Ik kan heel goed tegen kritiek maar trek het mij persoonlijk aan en pieker heel lang erover ivm schuldgevoel richting de ander
    – Emoties van anderen komen keihard binnen. Ruzies en meningsverschillen heb ik een hekel aan. Trek ze vaak ook persoonlijk aan
    – Als ik teveel werkdruk ervaar ga ik fouten maken. Ik kan mijn hoofd er niet meer bijhouden. Planning loopt dan soms ook helemaal in het 100
    – Ik klap dicht en ben een ja en amen zegger als alles mij te hoog oploopt en ik geen energie heb mij te verdedigen. Als ik mij durf te verdedigen kom ik volgens andere bot over (waarschijnlijk komt dan alle emotie er tegelijk uit)
    – Anderen vind ik belangrijker dan mijzelf , zowel naasten, collega’s als cliënten
    – Ik wil altijd alles perfect doen (en dat gaat niet in de zorg)
    – Schakelen is een dingetje , sommige collega’s merken het aan mij als ik daardoor gestrest raak. Een paar keer schakelen geen probleem maar de hele dienst door heb ik meer moeite mee.
    – Ik hou van mijn werk maar ik leef er ook voor. Er worden grapjes gemaakt en gelachen maar ook serieuze gesprekken. Die gesprekken blijven dan dagenlang, wekenlang , maandenlang hangen bij mij…
    – Ik maak mij vaak (te) lang zorgen om de cliënt of collega.
    – Ik wil 100% zeker weten dat ik alles gedaan heb en ga in mijn hoofd vaak na of dat zo is (ook na werktijd )
    – Ik kan heel goed liegen als het nodig is , een persoon met PDD NOS kan dat totaal niet, zelfs geen leugentje om bestwil
    – Het irriteert mij als een cliënt (met klassiek autisme) op een bepaalde manier reageert en de collega zegt van “Dat hoor jij te begrijpen aangezien je ook autisme hebt.” Hoe lief bedoelt ook, kwetst het.. Ik kan dan wel helemaal mij gaan lopen verdedigen maar wat voor zin heeft dat?
    – Ik ben erg sociaal, zelfs een echte kwebbelkont (tot irritatie van sommige toe 🙈🙈)
    – Ik voel het aan als een cliënt niet lekker in zijn vel zit

    Ik ben al op zoek naar iemand die de diagnose HSP kan stellen, officieel. Wel eens een test gedaan met een psychologe en daar kwam het heel duidelijk naar voren maar dat label PDD NOS kom ik helaas nooit meer vanaf ben ik bang…

    Ich habe mich auch gefragt, ob jemand vielleicht Tipps hat, wie man die Dinge verbessern kann.

    Mijn moeder gelooft niet in de HSP diagnose maar HSP in combinatie met PDD NOS bestaat volgens mijn psychologe niet. “Smijt je PDD NOS diagnose maar in de prullenbak”. zei ze 😅😜 Vriendinnen met HSP herken ik enorm veel bij mijzelf bij🙈

  2. Liebe Jessica,
    Was für eine fesselnde Geschichte. Ich glaube, Sie sind Gold wert. Könnte in der Beratung sein, denn man sieht die Menschen so, wie sie sind, und man hat keine Angst vor ihnen. Ich erkenne Ihre Geschichte sehr gut an, aber ich denke, dass in unserer Gesellschaft Etiketten allzu schnell kleben bleiben, sobald das Verhalten eines Menschen von außen nicht das ist, was als sozial wünschenswert angesehen wird. Das kommt viel öfter vor als früher (ich bin selbst in den sechziger Jahren geboren). Es ist zwar notwendiger denn je, ein Auge für die Person hinter dem Patienten zu haben, für das, was diese Person erlebt, was diese Person erlebt hat. Wenn das zu intensiv gewesen ist, dann ist es logisch, dass es starke Reaktionen gibt. Dieselben Patienten noch heftiger zu behandeln, so dass sie um der Form willen nur in ihrem Verhalten ruhig bleiben, ist ein großes Risiko. Es ist wie bei einem Vulkan, wenn es keinen Platz gibt, um Dampf abzulassen, dann fallen irgendwann Dinge auseinander, also aus seiner Haut heraus. Ich kann mir vorstellen, dass erfahrene Experten wie Sie sehr gut spüren können, was jemand, der in seinem Leben den notwendigen Schaden erlitten hat, braucht. Es ist wichtig, dass Sie dann, zusätzlich zum Verständnis dieser Person, an einem bestimmten Punkt beginnen, das Verhalten zu steuern. Denn Verstehen ohne Verhaltensänderung, ist Hilfe vom Ufer in den Graben ... besonders Jungen geraten dadurch in Schwierigkeiten. Sie brauchen körperlich-emotionale Unterstützung statt verbal-emotionaler Unterstützung. Toben Sie sich also einfach aus und seien Sie körperlich beschäftigt, und denken Sie bei dieser Art von Aktivitäten darüber nach, was in ihnen vorgeht, was sie ausstrahlen, wie sie sich innerlich fühlen. In unserer sehr verbalen Kultur ist dies in den Hintergrund gedrängt worden... mit all seinen Konsequenzen!

    Es ist absolut richtig, einen Arbeitsplatz zu verlassen, von dem man nicht gehört wird. Das ist ein Kampf gegen den Bierkai, und Sie kommen nicht weiter. Ich wünsche Ihnen Kraft, Erfolg und Glück bei der Suche nach einer neuen Arbeit. Folgen Sie weiterhin Ihrem eigenen inneren Kompass und dem, was sich für Sie gut anfühlt! Sie wissen und sehen viel, lassen Sie sich nicht von den Wegen anderer Leute ablenken, Ihr Weg ist der Ihre ;-)