John Loporto – The Davinci Method (inspirerende video)

Source of inspiration John Loporto

The video below was made by John Loporto, founder of ‘The Wayseer Manifesto’ and author of the fantastic book ‘The Davinci Method’. Loporto has been a great inspiration for me to start the ADD characteristics website.

Al jaren had ik zo mijn eigen opvattingen over ADD en ADHD en wilde hier al langere tijd iets meedoen. Toen ik Loporto’s boek had gelezen was ik om. Dit boek gaf me voor het eerst het gevoel echt begrepen te worden. Zijn benadering deed me mijn ogen openen. Vanaf dat moment wist ik dat ik een website wilde opzetten die vooral de positive aspects of ADD and ADHD highlighted and who gives tips and advice on how to actually stand in your power. I no longer had any reason to put it off any longer.

Anyone with the ADD diagnosis or ADHD or who recognises themselves in this, I recommend reading his book. It is written in English, though, so bear that in mind.

Misschien houd je als ADD’er of ADHD’er niet van lezen, net als ik ;). ‘The Davinci Method’ is nu typisch zo’n boek dat je in 3 dagen uitleest.

Watch his inspiring video introducing his book below:

 

De officiële video van “The Wayseer Manifesto” van John Loporto

 

Verhaaltje uit het boek ‘The Davinci Method’

Read below the inspiring piece from the book, The Davinci Method, by John Loporto. It is about an eagle that was accidentally raised among chickens because its egg was mistaken for a chicken egg.

When the eagle hatched, he felt different and strange and became depressed and insecure. He had to continuously adapt to the rest. The eagle, symbolically, suffered from ADHD symptoms but eventually found his calling.

The story is originally English but I have translated it into Dutch for you below.

The original Engelse versie van ‘The Misplaced Eagle’  you will find here.

 

The misplaced eagle

… Op een dag vond een boer een adelaarsei maar zag het aan voor een kippenei. Hij plaatste het ei bij de andere eieren in de broedmachine in het kippenhok …

… Een paar weken later kwam het ei uit. De baby adelaar werd opgevoed als een kip met de andere kuikens. Samen met de andere kippen leerde hij pikken en grazen. Hij werd streng gewaarschuwd te vliegen, omdat kippen niet echt kunnen vliegen, ze fladderen en vallen, zo werd hem verteld …

… De arend bleek een ellendige kip. Hij wilde niet goed pikken. Hij haatte het omdat hij altijd het gevoel had onhandig te zijn en viel steeds om. Hij had voortdurend honger en was prikkelbaar, omdat het kippenvoer hem gewoon niet tevreden kon stellen. De andere kippen vonden hem storend en vreemd …

… Na jaren van worstelen om een normale kip te zijn, was het gevoel van eigenwaarde van deze kip vrij laag geworden. Hij haatte zichzelf. “Waarom ben ik zo groot, onhandig en anders? ‘Hij vroeg zichzelf steeds af:” Waarom kan ik hier niet gelukkig zijn net als alle andere kippen? “…

… “Is dit alles wat er is in het leven?” Vroeg hij zich pijnlijk af: “Waar is de sensatie? Waar is de flow? “…

… Hij begon meer en meer verstorende dingen te doen, alles om maar een beetje opwinding te krijgen. Hij verlangde in zijn hart naar dat gevoel van vliegen en zweven – alleen hij wist niet eens wat dat was – dus probeerde hij dat te compenseren door het maken van zijn eigen spanning rond het kippenhok, d.m.v. drama en verstoringen. Andere kippen noemden hem zelfzuchtig, wanordelijke en een onruststoker. De arme adelaar nam het allemaal ter harte, geloofde hen en werd depressief …

One day, high in the sky, he saw another eagle. It immediately took his breath away. For a moment, he felt a wave of recognition. He felt something happening inside him. He felt more alive than he had ever felt before.

… In zijn opwinding vertelde hij zijn familie van kippen wat hij had gezien en hoe hij ook wilde vliegen. Ze lachten hem uit. “Ben je gek?” “Je droomt” “Echte kippen vliegen niet!” “Je zal dat nooit kunnen!” “Je kunt niet eens kakelen en grazen!” En nu denk je wel dat je op een dag zult kunnen vliegen?” Wanneer word je nou eens volwassen en sluit je je bij ons aan om te grazen in het kippenhok. Waarom kun je niet meer zoals je collega’s zijn? Wat is er mis met jou? “…

… De jonge arend werd beschaamd en ontmoedigd. Hij voelde zich hopeloos en alleen en zo viel hij die nacht in slaap…

… Dagen later zag hij tot zijn vreugde de vogel opnieuw en deze keer schreeuwde hij het geluid van een adelaar. Op het moment dat de jonge arend, die tussen de kippen was opgegroeid, deze roep hoorde, gebeurde er iets onverwachts. Zijn lichaam slingerde oncontroleerbaar – zijn hele lichaam reageerde automatisch op de majestueuze kreet van de adelaar met een krachtige kreet van zichzelf. Hij was verbaasd. “Wat is er gebeurd? … Kwam dat prachtige geluid van mij? Kippen maken dat geluid niet! Alleen adelaars doen … Wacht … Alleen arenden doen dat! “…

… De jonge adelaar, eindelijk bewust van wat hij werkelijk was, strekte voor de eerste keer zijn vleugels en vloog weg. Voor hij het wist zweefde hij door de lucht. Hij was niet langer meer gevangen in het kippenhok, omdat hij niet meer gevangen was door het idee dat hij een kip zou zijn. Niets kon hem meer stoppen …

… Een kippenhok gaat alleen samen met kippen, het kan een adelaar niet tegenhouden weg te vliegen – vooral wanneer ze hun roeping horen …

 

Bovenstaand stuk is afkomstig uit het inspirerende boek ‘The Davinci Method’, geschreven door John Garrot Loporto. Een echte eye-opener For anyone with AD(H)D.