ADD / ADHD: Noodkreet van een Gevangen Ziel
Mijn kijk op ADD / ADHD Ik ben zelf gediagnosticeerd met ADD. Aanvankelijk was ik blij met de diagnose. Ik was er namelijk van overtuigd…
Mathieu Wouters
Wie ik ben? Verwacht wordt dat ik dan zeg: Mathieu Wouters, 37 jaar oud, politie-inspecteur, vader van twee kinderen, gehuwd, Belg, ... Gecombineerd met mijn foto heb je dan een oppervlakkig idee van wie ik ben in onze gezamenlijke fysieke realiteit.
Omdat ik me nooit thuis heb gevoeld in deze 'realiteit' dacht ik nood te hebben aan een extra label, dat zou verklaren waarom ik anders was. Twee jaar geleden kreeg ik de diagnose: ADD. Een extra label om mijn identiteit vorm te geven, mezelf sterker af te lijnen en gericht hulp te kunnen zoeken.
Maar het heeft me niet de rust gebracht die ik zocht. Wat dat uiteindelijk wel heeft gedaan is het besef dat er naast die fysieke wereld die we met z'n allen elk moment blijven vormgeven, een diepere realiteit is. Een realiteit die veel ruimer is en waar de ziel de kern van vormt. In die realiteit heb ik wel de ruimte te zijn wie ik ben, hoef ik me niet aan te passen aan een 'norm'. Dit is de ruimte die we nodig hebben om rust te ervaren, ruimte die we in de fysieke wereld niet genoeg krijgen.
Vroeger verzette ik me, vaak onbewust, tegen de maatschappij die zo vreemd voor me was. Maar dat verzet zorgde voor negatieve energie die zich kristalliseerde in mijn lichaam.
Nu besef ik dat ik niet moet vasthouden. Ik moet niet vechten. Want dat vechten veroorzaakt lijden. Voor jezelf en vaak ook voor anderen rondom je.
Mijn raad: neem het leven niet te serieus. Zie het als een spel en vertrouw erop dat je ziel je op je bestemming zal brengen.
Ik ben gastblogger geworden voor ADDkenmerken.net om mijn visie op de verzameling eigenschappen die onder de noemer AD(H)D worden geplaatst, te delen. Ik geloof namelijk niet echt in de conventionele, beperkende verklaringen :)
Omdat ik me nooit thuis heb gevoeld in deze 'realiteit' dacht ik nood te hebben aan een extra label, dat zou verklaren waarom ik anders was. Twee jaar geleden kreeg ik de diagnose: ADD. Een extra label om mijn identiteit vorm te geven, mezelf sterker af te lijnen en gericht hulp te kunnen zoeken.
Maar het heeft me niet de rust gebracht die ik zocht. Wat dat uiteindelijk wel heeft gedaan is het besef dat er naast die fysieke wereld die we met z'n allen elk moment blijven vormgeven, een diepere realiteit is. Een realiteit die veel ruimer is en waar de ziel de kern van vormt. In die realiteit heb ik wel de ruimte te zijn wie ik ben, hoef ik me niet aan te passen aan een 'norm'. Dit is de ruimte die we nodig hebben om rust te ervaren, ruimte die we in de fysieke wereld niet genoeg krijgen.
Vroeger verzette ik me, vaak onbewust, tegen de maatschappij die zo vreemd voor me was. Maar dat verzet zorgde voor negatieve energie die zich kristalliseerde in mijn lichaam.
Nu besef ik dat ik niet moet vasthouden. Ik moet niet vechten. Want dat vechten veroorzaakt lijden. Voor jezelf en vaak ook voor anderen rondom je.
Mijn raad: neem het leven niet te serieus. Zie het als een spel en vertrouw erop dat je ziel je op je bestemming zal brengen.
Ik ben gastblogger geworden voor ADDkenmerken.net om mijn visie op de verzameling eigenschappen die onder de noemer AD(H)D worden geplaatst, te delen. Ik geloof namelijk niet echt in de conventionele, beperkende verklaringen :)