Melissa’s leven vol ups en downs door ADD en medicatie
For a few years now, Melissa has known she has ADD
Hello,
I saw on the Facebook page that you could tell your own story about ADD, and I thought it would be fun/fun to share it with others.
My father died in 2010. Soon after, I met my boyfriend (through hyves). His father had also died, and we immediately clicked. We dated and since then we have almost never been apart. We went through an intense period. I was severely depressed, and I had lost all sense of life. I ended up at GGZ. Every day things got a little better, and my boyfriend and I were looking at housing for ourselves. A few months later, we were moving, but my therapy continued as usual, but in another province. Training I would pick up again when it started again, but also in another province. In between, I had had several jobs, and everything failed. Education, job, I got deeper and deeper into the pit and felt totally useless.
My practitioner, was a top woman. She gave me some good kicks in the ass, which I needed. But it was no longer of any use to me, my boyfriend and I got into more and more frequent arguments, which ended in violent tantrums for me.
Last year, November 2013, I was diagnosed with ADD, after answering a series of questions, it was all for sure. I have ADD, but what is ADD?….. Thuis heb ik alles opgezocht over ADD, and had to let it sink in quietly for myself. Also from my practitioner. The following week, I had a conversation about how I would take things further. I took drastic measures to leave my boyfriend, and move in with my mother and stepfather and resume my education there. As soon as I started my education, I would be put on medication, the well-known ritalin.
It was over with my boyfriend, I was living with my mother and stepfather, I was doing fun things with my stepsister and my education had started, so had my medication. I got the medication methylphenidate. That was no fun, if you ask me. The dose was increased each time and by the end, I could no longer eat and even threw up. I lost a lot of weight and felt tired and weak. I kept this up for a while, but then I felt a bit better, not great yet, but it was okay.
Aantal maanden later hadden mijn vriend en ik weer een relatie. Ik miste hem ontzettend en hij mij, we wisten het zeker we kunnen niet zonder elkaar. Daarna was het goed mis. Ik kreeg een allergische reactie, maar dat wist ik toen nog niet. Ik werd angstig wakker, ik schreeuwde, ik zweefde en voelde mij niet goed. Mijn moeder kwam naar boven rennen en heeft me tot rust gebracht, maar mijn ogen….Mijn ogen rolde naar boven en kon dan ook niets meer zien. Ik had een filmpje gestuurd naar mijn vriend, en die werd er helemaal eng van, die zij meteen JE WORD BLIND! En mijn moeder zei ook je lijkt wel een blinde. Aantal keren bij dokterspost geweest, ziekenhuis geweest, maar het was ‘stress’ of ik ‘stelde me aan’. Dus telkens naar huis gestuurd.
Tot op een dag ik in huilen uitbarsten. Ik kon het niet meer, ik had pijn, kon niks zien en het voelde gewoon niet goed en had de dokter nogmaals gebeld en weer werd ik afgescheept met ‘neem rust’. Totdat mijn moeder boos naar de huisarts heeft gebeld dat ze nu direct wil komen en verder onderzocht wil worden. Tot ik bij de huisarts zat en allerlei mensen naar mij keken en zeiden dat meisje mag voor mij, want dit is niet goed. Hehe, eindelijk mensen die wel begrip hadden.
The GP looked into my eyes, but she couldn't, whereupon she tried a trick. No doctor could look into my eyes except her. She didn't know, but took the time to tell me what it could be. Until she said hey, you take ritalin, right? And then the ball started rolling. I had to stop the medication immediately and was given oxazepam to kick off and calm down. The next day I had to come back, and immediately call my relevant medication doctor.
Ik had een week zonder medicatie gedaan, wat een hel, want de hel brak ook los thuis, een hoop gezeik en er werden dingen naar mijn hoofd gegooid waar ik het totaal niet mee eens was, dus wat ontstaan er dan, precies, een driftbui. Ik sloeg de hoordeur eruit, ben naar boven gerend, alles op me kamer omgegooid mezelf geslagen, tegen de muur geslagen….
A lot happened after that, many conversations, arguments, but also a lot of changes in the house. I also got different medication, dexamphetamine. A low dose, and it works enough, I don't want more because I am anxious.
En nu… 2014 een nieuwe start voor mij opleiding gaat goed, woon weer samen met mijn vriend en zijn zelfs samen opzoek naar een mooie en grote koopwoning. We hebben mooie dingen in het vooruitzicht en we hebben samen ook mooie toekomst plannen. Na mijn opleiding, wil ik langzaam mijn medicatie afbouwen en het proberen op eigen benen te doen. Ook omdat we in de toekomst een kindje willen en dat gaat niet samen met ritalin (drugs). En ook na mijn opleiding zal ik mijn eigen gastouderopvang opstarten, dus mijn leven ziet er nu goed uit.
I am happy, and I feel good! I'm curious to see what the future will bring me and be even happier!
This was a small part of my story, veeeeeeeery more has happened in my life, but I am still working on that. In the future, I also want to write a book about my life, including tips and advice for people with depression, ADD, eating disorders, etc.
Greetings Melissa
Addition by Melissa on 21 April 2014
I have been taking for a month now LTO3, rustig aan afgebouwd en sinds 2 weken helemaal van ritalin af. Het werkt voor mij super! Ik voel me niet meer zo suf, ik slaap goed in en door, en alles smaakt mij weer een stuk beter. Ik heb dit besproken met mijn psychiater waarop zij zei oké ik moet zeggen dat het fout is, maar eigenlijk vind ik het super als het voor jou goed werkt. Afgelopen week voor het laatst bij mijn psychiater geweest. Nog nooit mijzelf zo goed gevoelt!! Blij dat ik ook van de rommel af ben ook omdat mijn vriend en ik in de toekomst een kindje willen. Het kost wat maar slik liever natuurlijke middelen dan die rommel waar ik verschrikkelijke bijwerkingen van kreeg. Overigens ook niet onbelangrijk mijn vriend merkt geen verschil dat ik geen ritalin meer slik, maar of hij blij is met dat ik me niet zo suf voel…. (Ik praat de oren van zijn hoofd)
Greetings Melissa
Je kunt hieronder een reactie achterlaten op Melissa’s verhaal…
Dear ADDs, ADHDs and HSPs,
I am Jochem and have been diagnosed with ADD and am a high-sensitive (HSP). Over the past few years, I have done an enormous amount in the field of self-awareness exercises and self-healing. Partly because in 2011 I suddenly found myself dealing with CFS/ME, or chronic fatigue syndrome, overnight. This was really a big turning point in my life which meant I really had to start working on myself from now on.
To recover, I did have to learn a lot about myself. So I pretty much went to every therapist, coach but also alternative healer you can think of.
During my search for the right help, I gained a lot of valuable knowledge that gave me very good insights and caused me to heal more and more. Now I actually see my ADD more as a strength and can live with it much better.
A book that really opened my eyes is "The Davinci Method" by John Loporto. He approaches all our traits in such a beautiful way. This is really a eye-opener voor alle mensen met de diagnose ADD of ADHD. Dit boek was voor mij één van de grootste inspiratiebronnen om eind 2011 te beginnen met deze website. You can find more about John Loporto's inspiring book here. You can also see his inspiring video there in which he shares his message as an introduction to his book.
I hope this website will inspire you to look at the beautiful and powerful sides of ADD and ADHD, but of course also high sensitivity. Through all the information and tips and advice I give you the tools to be stronger with ADD, ADHD and HSP.
Wanneer jij die spirit in jezelf voelt en zelfverzekerd bent kun je een persoon zijn die voor de 'normale' mens erg inspirerend kan zijn. Een persoon met een nauwe verbintenis met het leven, een rijkelijk gevoelsleven, vol creativiteit, een ruim denkende geest, een sociaal wezen, betrouwbaar, humoristisch en met een zeer goede intuïtie. De rollen van je anders voelen zullen zich dan omdraaien. Maar loop je steeds vast en denk je vaak negatief over jezelf dan wordt je steeds negatiever beladen en vermoeider en blijven de bovenstaande mooie eigenschappen veelal op de achtergrond.
On my website, I share with you all the knowledge I have. The knowledge that can give you as an ADD, ADHD and HSP person a positive spin on your life. In doing so, I share all the information I have learned from coaches and therapists and from books, documentaries and interviews.
You can read more about me on the about me page.
Happy reading ADDcharacteristics.net
Greetings, Jochem.
Hey Melissa, thanks for your lovely, honest and comprehensive story. You see what fun and kind responses it generates :) Together we are strong and inspire each other! Glad for you that things are going in the right direction with you now. Keep up the good work!
Hi there,
Ik lig hier je verhaal te lezen. Schrik ervan omdat ik net zoals iedereen gediagnosticeerd ben. Echter… Voor mij geen medicijnen. No way :)
Hoop dat ik via yoga, veel sport en veel praten, en goede coaches mijn leven in het gareel krijg. Het is niet makkelijk… But, wat wel in dit leven. Toch?
I will put my story on there later. Thanks for sharing. At least this website gives me new insights.
Greetings,
Jerryl
Hello,
Same story here.
Just started taking ritalin again.
Right yes, muscles hurt but that is also from years of fighting my ADHD and HSP.
Are you still taking Ritalin now?
I 10 mg and that's it.
grt,
Nadine
Hi,
Twee jaar geleden is bij mij ook de diagnose ADD gesteld. Eigenlijk heel mijn leven kon ik geen grip krijgen op de chaos en somberden die daar bij horen. Depressie, angststoornis en zelfs borderline-stoornis waren de diagnoses die de deskundigen op mij los lieten. Via kennissen een stripje methylfenidaat geleend en de mist klaarde op…Uiteindelijk was dat middel de aanleiding om toch wat beter naar ADD gerelateerde klachten te gaan kijken en ja hoor, de psych was het met mij eens. Het lek was boven.
Helaas reageerde mijn lichaam niet zo goed op dit spul en ben met volle tevredenheid overgestapt op dexamfethamine. Dit is nu mijn doping om nog iets verder van mijn leven te maken. Beetje laat op 47 jaar maar toch…
Hi Melissa,
Bij mij werd in 2009 adhd vastgesteld, ik was toen al 33. Door zelfdiscipline had ik het redelijk kunnen onderdrukken altijd. In de zin dat ik er niet een al te grote chaos van maakte, maar wel altijd veel teveel deed, steeds weer andere opleidingen en cursussen deed en steeds weer overstapte van werkgever. Dat ik nooit rust voelde vond ik niet zo erg, maar het steeds over mijn grenzen gaan door mijn te grote inspanningen en maar van hot naar her blijven gaan in mijn werkende leven was killing. Net voor de diagnose dacht ik echt dat ik gewoon ‘niet goed bij mijn hoofd’ was en werd ik steeds wanhopiger van dat gedoe allemaal.
After being diagnosed, I tried various forms of adhd medication. I reacted terribly violently to everything, from not feeling well to being completely lost. I always suffered from the side effects of medication, but in the medical world this was waved away. Until my practitioner examined my genotype and I turned out to belong to a small % of the white world population who metabolise at a delayed rate. This has all kinds of consequences for the breakdown of medication e.g. It has meant, among other things, that I am better off not taking certain forms of medication and others in infant doses. It's always a matter of trial and error and seeing what it does.
Now I only take half a 5 mg tablet of dexamphetamine twice a day and that's fine, I shouldn't take more than 1.5 pd either. Funny of course, because normally one takes more on average.
It helps me a lot, I am not a direct advocate of medication, but if the burden of a condition becomes too great, and the medication helps, then I will stop saying don't do as many in society react to adhd medication.
It's everyone's personal choice, of course, but thanks to medication I am almost finishing my psychology studies now and have been with the same employer for almost 3.5 years now. Even though I certainly don't always like it there (normally I would have left 300x :)).
Tijdens mijn zwangerschap gebruikte ik het ook niet, dat vond ik toen vreselijk, ik wil graag nog een kindje en zal dan weer moeten stoppen. Ik overweeg om mezelf dan te verdiepen in LTO3, als dat wel mag tijdens een zwangerschap en als het uiteraard geen risico’s geeft, wil ik mogelijk dat proberen om toch ‘door’ te kunnen blijven functioneren.
You too, good luck with everything and all the best! Thanks for your candid story.
Rebecca
hi rebecca,
I have a certain liver enzyme myself. Do not respond well to any medication. I wonder what form you have. Would love to hear from you
A beautiful story Mellissa very recognisable.
I myself am not having an easy time right now, and neither are my wife and children. I also suffer from depression now and that doesn't make you well.
One day is better than the next. Then it's laughing again then crying about nothing really. You don't feel like anything , the love of my life has to put up with me every time.I also want things to get better for me and just be able to enjoy the normal things of life again.
i have to go back to psychological help in February and need it now more than ever. But I'm really trying to stay positive.
Hi Melissa!
Ik ben al wat ouder (46) en bij mij is de diagnose ADD vorig jaar vastgesteld. Toen de arts tegen mij zei, dat het wel heel raar zou zijn als ik geen ADHD had, vanwege alle kenmerken, dacht ik even dat hij gek was… Ik ben heel rustig en zeker niet zo’n stuiterball die ik bij ADHD voor ogen had. Toen vertelde hij mij dat ik de “Niet-Hyper”-variant had, ADD. Toen ik ging opzoeken wat dat nou was, kwam ik een lijst tegen met zo”n 22 kenmerken. 20 pasten er precies op mij en toen ik mijn vrouw die liet lezen, dacht ze dat dat voor mij geschreven was!
Anyway, I started (after I was tested and had obvious ADD) with Concerta. This is a long-acting version of Ritalin, so you don't have to take those pills as often and therefore don't forget to take them as quickly. Convenient, but I also got all kinds of nasty side effects. All my organs started to ache and I was incapable of doing anything. At one point, I thought I would have 14 days to live at most, from the pain and rotten feeling in my body! This lasted for 3 months.
When everything was functioning somewhat again, I did start Concerta again, on a low dose (also every other day at first) and we built it up very slowly. Fortunately, this went well and now I actually have a significantly better life! I can concentrate better, I am more assertive (which means I can stand up for myself better anyway) and I have much more energy to be active.
De diagnose ADD kwam bij mij, na 15 jaar ernstig depressieve klachten. De ADD heeft die depressiviteit in stand gehouden en vele jaren van mijn leven verwoest. Ook binnen mijn relatie, heeft dit tot problemen geleid. Door een traumatische jeugd (altijd ruziende ouders) was ik allergisch voor ruzie en dat leidde tot … conflictvermijdend gedrag (waar jij, zo te zien, gelukkig geen last van hebt). Nu ben ik dus assertiever en leid dat tot .. jawel, nieuwe conflictsituaties, harde confrontaties en misschien wel tot een breuk. Probeer dus wel altijd jezelf te blijven en voor jezelf op te komen!! En onderschat het niet, want je bent kwetsbaar maar ook sterk.
So always look for your own strength and that medication can only help you, not make you.
Good luck and very good luck!
Response to Melissa.
First of all, top that you have it on track now.
And it remains a lifelong lesson.
We have an adhd / add family.
The two boys with adhd stopped after years of ritalin use with success because let me be clear it often goes well with ritalin too! Not everyone reacts allergically etc.
But for Melissa they have stopped and are doing well. It takes a lot of self-discipline and every day they are still learning.
I wish you the best of luck. Greetings Marja
Fijn dat je je verhaal openbaar maakt! Ik heb een dochter met add, slikt concerta en losse methyl en heeft enorme angsten gehad. Ook wij willen stoppen met concerta en methylfenidaat en over stappen op Stratera. Volgende maand gaan we het proberen. Als je ziet wat zij allemaal moet slikken om überhaupt in slaap te komen, melatonine, prometazine en homeopatische korrels tegen angst, lamp aan en bij ons op de slaapkamer, en ze elf jaar. Geen gezonde situatie. Maat we blijven moed houden en hopen dat alles goed komt met andere medicatie. Jij bedankt voor je verhaal en veel succes gewenst.
If you ever do want to take something you better go for LTO3 this is n natural alternative to ritalin and doesn't have all those nasty side effects. It also works better. Just Google it.
Hi Henriette,
I agree, I am now using LTO3 again myself. I will never take chemical medication like Ritalin and Concerta again. I had too many side effects that made me feel worse than before. But everyone makes their own choice in the end. LTO3 geeft mij meer rust. Ik kan prikkels op straat er vooral beter door verwerken en kan me beter concentreren op werk. Het aantal reacties van mensen die lto3 nemen en er baat bij hebben stijgt nog steeds. Ongelooflijk dat een natuurlijk middel zo’n goede werking kan hebben voor mensen met ADD en ADHD. Voor de geïnteresseerden heb ik here is a page dedicated entirely to lto3.