Debby’s wilde leven met ADHD
ADHD and work, medication and acrimonious relationships
Hi everyone,
I was diagnosed with ADHD when I was 6 years old. I had to take Ritalin but even then I said: I'm not crazy, I threw the pills away after a while at school because I was bullied enough for my behaviour. In my later life I had many problems, during puberty hugely rebellious, ended up in institutions because my mum couldn't cope with me anymore etc.
Daarna is het niet gebeterd, van mijn 1ste serieuze relatie heb ik 2 kids overgehouden (eerste x mama op 18 jarige leeftijd), maar hij bedroog me constant, werken kende ik niet, mijn eerste vaste job heb ik pas gehad op mijn 24ste, toen ben ik pas in actie geschoten, huishouden & financiën beheren kon en kende ik niet, dus een hoop schulden gemaakt (nu allemaal verleden tijd, godzijdank) mijn huishouden was één warboel, ik kon niets sorteren en voelde me ook enorm ongelukkig waardoor ik niet echt gemotiveerd was. Koken deed ik niet, we aten meer dan eens een zak chips zolang onze kids maar alles hadden, en dan nog.
Nog een relatie van 6 maanden daarna gehad , die jongen was normaal, en lief, en toen door één of ander probleem weer terug moeten komen op het feit dat ik misschien echt wel ADHD of ADD had, ff bij dokter Concerta gaan vragen zonder meer, gekregen, dan ging het een tijdje beter, tot ik weer single werd omdat zijn ma ons constant lastig viel en ik bij het leger wou (2005) en dat zag hij niet zitten. Ik begon tests te doen voor het leger, maar was té eerlijk bij psych onderzoek en zei dat ik ADHD had, dus extra tests extra tests, en nog eens extra tests, tot ik op een gegeven moment mezelf niet meer in de hand had, ik dacht eindelijk het resultaat te weten na 5x op en af van Antwerpen naar Vilvoorde te rijden, bleek dat ik wéér tests moet doen, ben dan van de zenuwen beginnen huilen in front of de secretaresse.. Achteraf bestempeld met niet stressbestendig dus afgekeurd. Ik had 4 maand lang intensief gesport om de fysieke test & bmi in orde te krijgen, keihard op dieet geweest, naar tandarts geweest etc., maar afgekeurd op psychologisch gedeelte…
Anyway, stopped taking Concerta because then again I thought I didn't have ADHD after all, met my next boyfriend, then turned out to be an aggressive man with borderline or, I think schizofrenie, alleszins, hij controleerde me, manipuleerde me, sloeg me, etc…. Toen ook aan een job beginnen werken, onder druk van hem (positief punt) . 6 maand, ontslag, 5 maand ontslag, 1 jaar ontslag, … De relatie ging ook van kwaad naar erger, ging ook op en af, was een haat-liefde verhouding, veel passie maar jammer genoeg ook gevaarlijke ruzies.
Mijn kids zag ik dan weer elk weekend, dan weer om de 2 weekends, want die woonden bij papa omdat ik eerst uit de put moest zien te komen, papa heeft ervan geprofiteerd en mijn kids bij hem mogen houden, nu moest ik ook al zien wat ik deed want anders gebruikte hij alles tegen mij en mijn kids waren mijn wereld. Die relatie hielp ook niet echt om mijn kids weer te zien. Klacht ingediend, nog enkele keren ontslagen, allemaal chaos en miserie. Tijdens die relatie ook weer op ADHD gekomen, wéér pillen gepakt, wel wéér beter, maar die pillen veranderden mijn ex natuurlijk niet die elke dag een fles wijn opdronk in zijn eentje, verslaafd was aan jointjes & poker voor geld, aan sex & uiteindelijk ook nog antipsychotica moest nemen… Ben uit die relatie enorm bang uitgekomen, heb hem ook bedrogen met een collega, maar ik vind dat terecht… Dan van hem uiteindelijk na 4 jaar ook weggeraakt.
Toen beste tijd van mijn leven gehad. Alleen gaan wonen, eindelijk vaste job gevonden, had nog bijverdienste, kids waren regelmatig bij mij, ik had eindelijk vriendinnen. Ik was eindelijk gelukkig. 2 jaar was ik single, en had ik eindelijk een stabiel leven, toen ik via een datingsite mijn huidige man leerde kennen. Iedereen dacht dat ik eeuwig single zou blijven omdat mijn lat zo hoog lag dat er niemand nog leek te voldoen, behalve om even mee te flirten. Maar hij leek anders.. Hij was lief, en , anders … Van het een kwam het ander en nu is hij de papa van mijn 2de zoon, mijn 3de kind, we zijn getrouwd en ik heb een vaste job, .. MAAR … Hij is soms té lief. En ik behandel hem niet zoals hij verdiend.. Daarom, en om mijn slaapprobleem (sinds ik zwanger was van zoontje) naar psychologe gegaan. Die zei op een gegeven moment, misschien heb je toch gewoon ADHD? En dan ben ik weer gaan opzoeken, googlen, binnenkort gaan ze me testen, maar ik moet zeggen ik herken mezelf toch echt volledig in alles. Om even op te noemen: wispelturig (enorm) opvliegend, vergeetachtig, chaotisch, nood aan structuur, zwart-wit denken, extreem emotioneel, constant nood aan kicks & uitdagingen, alles snel beu, slaapproblemen, piekeren, nonchalant, niet subtiel, graag rust en alleen zijn, enorm zenuwachtig,… That’s all me … Dus nu denk ik toch dat ik effectief een vorm van ADHD heb.
Ergens hoop ik dat dit binnenkort wordt bevestigd. Het zou de puinhoop verklaren die mijn verleden is. Gelukkig heb ik met héél veel dingen zelf leren omgaan, zoals alles in mijn agenda zetten, lijstjes proberen maken en veel falen in ut begin, huishouden (nu ben ik perfectionistisch) , maar toch voel ik dat ik nog steeds anders ben dan anderen.. Heel anders… En ik ben dat gevoel zo beu. Soms denk ik dat mensen denken, heh da’s een rare, wat zegt die nu? Of ze maken me onzeker doordat ze me niet verstaan (terwijl ik gewoon te stil praat).. Pfff , een hele soep, maar ik hoor graag wat jullie denken ? Inderdaad ADHD? Of herkennen jullie iets van mijn verhaal? Ben benieuwd!!
Greetings Debby
Dear ADDs, ADHDs and HSPs,
I am Jochem and have been diagnosed with ADD and am a high-sensitive (HSP). Over the past few years, I have done an enormous amount in the field of self-awareness exercises and self-healing. Partly because in 2011 I suddenly found myself dealing with CFS/ME, or chronic fatigue syndrome, overnight. This was really a big turning point in my life which meant I really had to start working on myself from now on.
To recover, I did have to learn a lot about myself. So I pretty much went to every therapist, coach but also alternative healer you can think of.
During my search for the right help, I gained a lot of valuable knowledge that gave me very good insights and caused me to heal more and more. Now I actually see my ADD more as a strength and can live with it much better.
A book that really opened my eyes is "The Davinci Method" by John Loporto. He approaches all our traits in such a beautiful way. This is really a eye-opener voor alle mensen met de diagnose ADD of ADHD. Dit boek was voor mij één van de grootste inspiratiebronnen om eind 2011 te beginnen met deze website. You can find more about John Loporto's inspiring book here. You can also see his inspiring video there in which he shares his message as an introduction to his book.
I hope this website will inspire you to look at the beautiful and powerful sides of ADD and ADHD, but of course also high sensitivity. Through all the information and tips and advice I give you the tools to be stronger with ADD, ADHD and HSP.
Wanneer jij die spirit in jezelf voelt en zelfverzekerd bent kun je een persoon zijn die voor de 'normale' mens erg inspirerend kan zijn. Een persoon met een nauwe verbintenis met het leven, een rijkelijk gevoelsleven, vol creativiteit, een ruim denkende geest, een sociaal wezen, betrouwbaar, humoristisch en met een zeer goede intuïtie. De rollen van je anders voelen zullen zich dan omdraaien. Maar loop je steeds vast en denk je vaak negatief over jezelf dan wordt je steeds negatiever beladen en vermoeider en blijven de bovenstaande mooie eigenschappen veelal op de achtergrond.
On my website, I share with you all the knowledge I have. The knowledge that can give you as an ADD, ADHD and HSP person a positive spin on your life. In doing so, I share all the information I have learned from coaches and therapists and from books, documentaries and interviews.
You can read more about me on the about me page.
Happy reading ADDcharacteristics.net
Greetings, Jochem.
For those with ADHD symptoms, google CBD oil or paste! My little son is off the Ritalin now because of this!
“Om even op te noemen: wispelturig (enorm) opvliegend, vergeetachtig, chaotisch, nood aan structuur, zwart-wit denken, extreem emotioneel, constant nood aan kicks & uitdagingen, alles snel beu, slaapproblemen, piekeren, nonchalant, niet subtiel, graag rust en alleen zijn, enorm zenuwachtig,… That’s all me …”
Zo herkenbaar…..! plus perfectionistisch, impulsief, grappig, moe…..
dear debby
I don't know if you still read the comments
but I wonder how you put it now ?
And do you do it without medication? or do you take medication anyway?
because I find it a story so relatable
grt, nadine
I was idd found adhd-positive then. I started on rilatine for a while, but stopped after a week. I felt agitated constantly, and I still slept badly. Then psych prescribed me efexor because I had huge moodswings , but I stopped taking that after only 3 days because I got cramps in my stomach. Then for a long time( , until now) I thought I don't need any more medication. I realise now that back then I was focusing too much on my sleep problem and was perhaps still in a postnatal depression. I also said then: from now on, I will no longer take sleeping medication. And gradually sleeping has returned to normal. Only now is it time to tackle my adhd. I have another appointment with the psychologist, a new one by the way. And I hope I will be a different person within two weeks. Because my marriage is really suffering because of my enormous temper and my impulsive talking and reacting. I constantly hurt him and have nothing but criticism of him and it's stronger than myself. So partly things are already much better. But to tackle the adhd, it was too early then. Sleep had to be reset first.
Effexor ? And now. How is it going now ?? Regards
Hi Debs,
Ja, ook hier neem ‘k af en toe een kijkje… het lijkt me echt nogal duidelijk dat je ADHD hebt. Je verhaal leest als een trein en er straalt een stevige dosis ongerichte energie van af. Die hebben we allemaal wel, ADHD’ers en ADD’ers. Mij valt het op dat er her en der onder die populatie AD(H)D’ers mensen zijn die die energie, die kracht, hebben leren aan te wenden om er hun voordeel mee te doen én dit gegeven ook nog te delen met andere AD(H)D’ers : Ilja VP bij ons in Vlaanderen, Jochem hier in Nederland maar zonder twijfel zijn er tal van andere, onbekende Vlamingen en Nederlanders die daar ook vorderingen in maken. Toen ik m’n diagnose, 6 jaar terug pas vernam, stond m’n wereld ook stil. Stilaan kruip ik ook uit dat dal. Nooit opgeven Debs, we zitten op de goeie weg én eindelijk vooral ook onder lotgenoten die ons tips kunnen geven en ervaringen die veel meer waard zijn dan alle adviezen van de hulpverlening of de psychiater (die zelf niet weet hoe AD(H)D voelt) waarmee ik niet wil beweren dat ook zij geen verdiensten zouden hebben. Tot later, Bert.
Jeetje Debby…. Ben er een beetje stil van hoor. Ik heb dan alleen (helaas) geen kinderen, maar het meeste wat je vertelt, zou wel over mij kunnen gaan…..
Strength girl, and in the meantime I have learnt 1 thing: accept yourself!
Love, Tass
Hi debby,
I hope you come out of it, for you and your husband and children.
Hopelijk drink jezelf niet enzo…. Want dat maakt het lastig om juist te diagnostiseren. Ook dit zou invloed kunnen hebben.
But you already indicated being fierce as a child. (Or did you have bad educators?)
Aren't you just (well just) depressed?
Of course, it could be that you experienced something traumatic in your childhood?
Which I don't hope for you, but something like this can trigger all these consequences.
It then seems you have adhd, or borderline etc etc.
Nutrition is also important.
Zelf heb ik geen adhd maar wel ooit gedacht…
I did have an experience at the age of four that made me who I am and have been struggling with that all my life, hence.
I don't drink (anymore), I don't blow (anymore) and I don't drink coffee, which also made a huge difference.
Also, I no longer eat sugar and yeast for my irritable bowel and so on in terms of diet helps me along the way.
I wish you strength and love and patience with yourself, and you know it's okay for someone to be too nice to you!!!
Embrace it!
Luister maar eens naar omarm me van blöf.
Kind regards
Hi Debby,
Wow the last thing how you describe yourself I recognise myself so much!!! And quite a few other things. I have also been labelled with ADHD, I always say. It's more in me head I can easily hang out on the sofa for a whole day if I have to from being tired.... Have tried several pills but find them unworkable.... I think we have to accept ourselves as we are and those who care about us should too....
X Nancy
Hi Debby,
Wow, in your story I recognise so much..only don't have children myself but I completely recognise your feelings and expressions. About being too honest...you can really do that? Fair is fair...at least that's how I always thought about it, but I think I am often too honest. It sucks when people don't understand you, you start to think you're crazy and not from this world or something like that...yes, maybe you don't have that, but when I needed or wanted to tell my story, I would get upset or be fine...I have so much respect for you and people who have it because it just sucks, I find it really exhausting at times...all my life. Sometimes positive because I think of things that other people wouldn't think of.
Thanks for your story debby.
X Merel