Debby Colijn's leven met ADHD

Gelijkaardige berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

achttien + 10 =

10 Commentaar

  1. “Om even op te noemen: wispelturig (enorm) opvliegend, vergeetachtig, chaotisch, nood aan structuur, zwart-wit denken, extreem emotioneel, constant nood aan kicks & uitdagingen, alles snel beu, slaapproblemen, piekeren, nonchalant, niet subtiel, graag rust en alleen zijn, enorm zenuwachtig,… That’s all me …”

    Zo herkenbaar…..! plus perfectionistisch, impulsief, grappig, moe…..

  2. beste debby
    ik weet niet of je de reacties nog leest
    maar ik vraag me af hoe je het nu stelt ?
    en doe je het zonder medicatie? of neem je toch medicatie?
    want ik vind het een verhaal zo herkenbaar
    grt, nadine

    1. Ik ben idd adhd-positief bevonden toen. Ik ben even gestart met rilatine , maar na een week stopte ik ermee. Ik voelde me opgejaagd constant, en ik sliep nog steeds slecht. Dan heeft psych me efexor voorgeschreven omdat ik enorme moodswings had , maar daar stopte ik na 3 dagen al mee omdat ik krampen kreeg in mijn maag. Dan heb ik een hele tijd( , tot nu) gedacht dat ik geen medicatie meer hoef. Ik besef nu dat ik toen teveel op mijn slaapprobleem gericht was en misschien nog in een postnatale depressie zat. Ik heb toen ook gezegd :vanaf nu neem ik geen slaapmedicatie meer. En stilaan is het slapen terug normaal geworden. Nu is het pas tijd om mijn adhd aan te pakken. Terug afspraak bij psych, nieuwe psych trouwens. En ik hoop dat ik vanaf binnen 2 weken een ander mens ben. Want mijn huwelijk lijdt echt onder mijn enorme opvliegendheid en mijn impulsief praten en reageren. Ik kwets hem constant en heb niets dan kritiek op hem en het is sterker dan mezelf. Dus deels gaat het al veel beter. Maar om die adhd aan te pakken was het toen nog te vroeg. Eerst moest de slaap weer gesteld zijn.

  3. Hoi Debs,
    Ja, ook hier neem ‘k af en toe een kijkje… het lijkt me echt nogal duidelijk dat je ADHD hebt. Je verhaal leest als een trein en er straalt een stevige dosis ongerichte energie van af. Die hebben we allemaal wel, ADHD’ers en ADD’ers. Mij valt het op dat er her en der onder die populatie AD(H)D’ers mensen zijn die die energie, die kracht, hebben leren aan te wenden om er hun voordeel mee te doen én dit gegeven ook nog te delen met andere AD(H)D’ers : Ilja VP bij ons in Vlaanderen, Jochem hier in Nederland maar zonder twijfel zijn er tal van andere, onbekende Vlamingen en Nederlanders die daar ook vorderingen in maken. Toen ik m’n diagnose, 6 jaar terug pas vernam, stond m’n wereld ook stil. Stilaan kruip ik ook uit dat dal. Nooit opgeven Debs, we zitten op de goeie weg én eindelijk vooral ook onder lotgenoten die ons tips kunnen geven en ervaringen die veel meer waard zijn dan alle adviezen van de hulpverlening of de psychiater (die zelf niet weet hoe AD(H)D voelt) waarmee ik niet wil beweren dat ook zij geen verdiensten zouden hebben. Tot later, Bert.

  4. Jeetje Debby…. Ben er een beetje stil van hoor. Ik heb dan alleen (helaas) geen kinderen, maar het meeste wat je vertelt, zou wel over mij kunnen gaan…..
    Sterkte meis, en inmiddels heb ik 1 ding geleerd: accepteer jezelf!
    Liefs, Tass

  5. Hoi debby,

    Ik hoop dat je er uit komt, voor jou en jouw man en kinderen.
    Hopelijk drink jezelf niet enzo…. Want dat maakt het lastig om juist te diagnostiseren. Ook dit zou invloed kunnen hebben.
    Maar je gaf al aan als kind heftig te zijn. (of had je slechte opvoeders?)
    Ben je niet gewoon (nou ja gewoon) depressief?
    Het kan natuurlijk dat je iets traumatisch hebt meegemaakt in je jeugd?
    Wat ik niet hoop voor je, maar zoiets kan al deze gevolgen teweeg brengen.
    Het lijkt dan dat je adhd hebt, of borderline enz enz.
    Voeding is ook belangrijk.
    Zelf heb ik geen adhd maar wel ooit gedacht…
    Ik heb wel een ervaring op mijn vierde gehad waardoor ik ben wie ik ben en struggle daar mijn hele leven al mee, vandaar.
    Ik drink niet (meer), ik blow niet (meer) en drink geen koffie, dat scheelde ook enorm veel.
    Verder eet ik geen suiker en gist meer voor mijn prikkelbare darm en zo nog meer qua voeding helpt mij op weg.
    Ik wens je sterkte en liefde en geduld met jezelf, en weet je iemand mag best te lief voor je zijn hoor!!
    Omarm het!
    Luister maar eens naar omarm me van blöf.
    Lieve groeten

  6. Hoi Debby,
    Wouw het laatste hoe jij je omschrijft herken ik me zo in!!! En nog wel meer dingen. Ik ben ook bestempeld met ADHD, ik zeg altijd. Het zit meer in me hoofd ik kan gerust op de bank hangen een hele dag als het moet van moeheid.. Heb verschillende pillen geprobeerd maar vind ze niet te doen.. Ik denk dat wij ons zelf moeten accepteren zoals we zijn en de gene die om ons geven zouden dat ook moeten doen..
    X Nancy

  7. Hoi Debby,

    Wauw, in jouw verhaal herken ik zoveel..heb zelf alleen geen kinderen maar jouw gevoel en je uitingen herken ik volledig. Over te eerlijk zijn..dat kan dus echt? Eerlijk is toch eerlijk..tenminste zo dacht ik er altijd over maar ben volgensmij ook vaak te eerlik. Het is zo kut als mensen je niet begrijpen, je gaat zelf denken dat je gek bent en niet van deze wereld bent ofzo..ja miss heb jij dat niet hoor maar als ik me verhaal kwijt moest of wou dan stelde ik me aan of komt wel weer goed..heb zoveel respect voor jou en mensen die het hebben want het is gewoon klote, ik vind het af en toe echt zwaar vermoeiend..mn hele leven al. Soms wel positief omdat ik dingen bedenk wat een ander weer niet zouden kunnen bedenken.
    Bedankt voor je verhaal debby.

    X Merel