Gastenboek (niet voor vragen)
Hallo Jochem, Bedankt alvast voor al de moeite, tijd en energie die jij steekt om mensen met HSP en/of ad(h)d op deze manier een hart onder de riem te steken. Zelf heb ik altijd geweten dat ik "anders" ben en anders denk, veel dieper trouwens dan de meeste mensen. Hier mee leren leven is elke dag opnieuw een gevecht met mezelf. Als HSP - kind ben ik opgegroeid in een gezin waar altijd een negatieve en agressieve sfeer aanwezig was. Ik heb mij door een veel te laag zelfbeeld nooit kunnen ontplooien of capaciteiten bij mezelf ontdekt die tijdens mijn jeugd ooit wel aanwezig zullen geweest zijn. Geen positieve feed-back gehad door mijn ouders of oprechte interesse getoond in hobby's waar ik wel goed in was of een schoolopleiding waarvoor ik gemotiveerd zou geweest zijn. Ik was intelligent genoeg, behaalde zeer goede cijfers en was een brave, stille en zeer plichtbewuste leerling. Mijn een jaar oudere zus volgde in het middelbaar economische wetenschappen en mijn moeder ging er automatisch van uit dat ik diezelfde saaie richting ook volgde. Voor haar was dat praktisch gezien het gemakkelijkste en hoewel ze wist dat ik tijdens mijn jeugd ongelukkig was, heeft ze er nooit bij stilgestaan of over nagedacht dat een andere studiekeuze in een andere school beter bij het karakter van haar dochter zou gepast hebben. Vermits mijn eigen familie vooral alleen heel rationeel en wetenschappelijk denkt, ben ik al een paar jaar zeer geïnteresseerd in de -tot nu toe opgedane- kennis over de werking van onze hersens en ons zenuwstelsel! Natuurlijk ben ik er niet toe in staat om al wat ik hier over lees ook te kunnen begrijpen. Maar ik hoop echt dat binnen een x-aantal jaar er wetenschappelijke gegevens en onderzoeken zullen bestaan waarmee je kan bewijzen dat deze... Lees verder
Hallo Jochem,
Bedankt alvast voor al de moeite, tijd en energie die jij steekt om mensen met HSP en/of
ad(h)d op deze manier een hart onder de riem te steken. Zelf heb ik altijd geweten dat ik
"anders" ben en anders denk, veel dieper trouwens dan de meeste mensen. Hier mee leren leven is elke dag opnieuw een gevecht met mezelf. Als HSP - kind ben ik opgegroeid in een gezin waar altijd een negatieve en agressieve sfeer aanwezig was. Ik heb mij door een veel te laag zelfbeeld nooit kunnen ontplooien of capaciteiten bij mezelf ontdekt die tijdens mijn jeugd ooit wel aanwezig zullen geweest zijn. Geen positieve feed-back gehad door mijn ouders of oprechte interesse getoond in hobby's waar ik wel goed in was of een schoolopleiding waarvoor ik gemotiveerd zou geweest zijn. Ik was intelligent genoeg, behaalde zeer goede cijfers en was een brave, stille en zeer plichtbewuste leerling. Mijn een jaar oudere zus volgde in het middelbaar economische wetenschappen en mijn moeder ging er automatisch van uit dat ik diezelfde saaie richting ook volgde. Voor haar was dat praktisch gezien het gemakkelijkste en hoewel ze wist dat ik tijdens mijn jeugd ongelukkig was, heeft ze er nooit bij stilgestaan of over nagedacht dat een andere studiekeuze in een andere school beter bij het karakter van haar dochter zou gepast hebben.
Vermits mijn eigen familie vooral alleen heel rationeel en wetenschappelijk denkt, ben ik al een paar jaar zeer geïnteresseerd in de -tot nu toe opgedane- kennis over de werking van onze hersens en ons zenuwstelsel! Natuurlijk ben ik er niet toe in staat om al wat ik hier over lees ook te kunnen begrijpen. Maar ik hoop echt dat binnen een x-aantal jaar er wetenschappelijke gegevens en onderzoeken zullen bestaan waarmee je kan bewijzen dat deze "karaktereigenschap" iemand veel leed kan bezorgen als een ouder, leerkracht of opvoeder op een volledig foute manier omgaat met een kind dat HS is. We staan er veel te weinig bij stil dat deze mensen t.o.v. een kind een grote machtspositie innemen. Vooral leerkrachten uit het lager onderwijs zouden hier zeker rekening moeten mee houden dat HS bestaat om tijdig te kunnen ingrijpen vooraleer het zelfvertrouwen van deze kinderen te zwaar wordt aangetast.
Ook de media zou hierover eens wat positiever moeten op reageren zodat ook de oudere mensen hier nog willen voor openstaan. Ondertussen wens ik jou nog veel positieve reacties toe met alles waar jij mee bezig bent. Voor ons geeft het veel steun en voldoening om te kunnen lezen en leren hoe we met onszelf het beste kunnen omgaan!
Groetjes, Hilde.... Sluiten
Bedankt alvast voor al de moeite, tijd en energie die jij steekt om mensen met HSP en/of
ad(h)d op deze manier een hart onder de riem te steken. Zelf heb ik altijd geweten dat ik
"anders" ben en anders denk, veel dieper trouwens dan de meeste mensen. Hier mee leren leven is elke dag opnieuw een gevecht met mezelf. Als HSP - kind ben ik opgegroeid in een gezin waar altijd een negatieve en agressieve sfeer aanwezig was. Ik heb mij door een veel te laag zelfbeeld nooit kunnen ontplooien of capaciteiten bij mezelf ontdekt die tijdens mijn jeugd ooit wel aanwezig zullen geweest zijn. Geen positieve feed-back gehad door mijn ouders of oprechte interesse getoond in hobby's waar ik wel goed in was of een schoolopleiding waarvoor ik gemotiveerd zou geweest zijn. Ik was intelligent genoeg, behaalde zeer goede cijfers en was een brave, stille en zeer plichtbewuste leerling. Mijn een jaar oudere zus volgde in het middelbaar economische wetenschappen en mijn moeder ging er automatisch van uit dat ik diezelfde saaie richting ook volgde. Voor haar was dat praktisch gezien het gemakkelijkste en hoewel ze wist dat ik tijdens mijn jeugd ongelukkig was, heeft ze er nooit bij stilgestaan of over nagedacht dat een andere studiekeuze in een andere school beter bij het karakter van haar dochter zou gepast hebben.
Vermits mijn eigen familie vooral alleen heel rationeel en wetenschappelijk denkt, ben ik al een paar jaar zeer geïnteresseerd in de -tot nu toe opgedane- kennis over de werking van onze hersens en ons zenuwstelsel! Natuurlijk ben ik er niet toe in staat om al wat ik hier over lees ook te kunnen begrijpen. Maar ik hoop echt dat binnen een x-aantal jaar er wetenschappelijke gegevens en onderzoeken zullen bestaan waarmee je kan bewijzen dat deze "karaktereigenschap" iemand veel leed kan bezorgen als een ouder, leerkracht of opvoeder op een volledig foute manier omgaat met een kind dat HS is. We staan er veel te weinig bij stil dat deze mensen t.o.v. een kind een grote machtspositie innemen. Vooral leerkrachten uit het lager onderwijs zouden hier zeker rekening moeten mee houden dat HS bestaat om tijdig te kunnen ingrijpen vooraleer het zelfvertrouwen van deze kinderen te zwaar wordt aangetast.
Ook de media zou hierover eens wat positiever moeten op reageren zodat ook de oudere mensen hier nog willen voor openstaan. Ondertussen wens ik jou nog veel positieve reacties toe met alles waar jij mee bezig bent. Voor ons geeft het veel steun en voldoening om te kunnen lezen en leren hoe we met onszelf het beste kunnen omgaan!
Groetjes, Hilde.... Sluiten