ADD en ADHD is jouw kracht maar lastig in de maatschappij

ADD, ADHD en nieuwetijdskinderen

Vanaf het moment dat een kind naar school gaat wordt er al gesleuteld aan de natuurlijke gave die het heeft meegekregen. Een kracht waarmee je een sterkere verbondenheid hebt met de energie van het leven. Met het ADD/ADHD brein voel je dingen aan, je hebt een goede intuïtie, je weet dingen puur omdat je het aanvoelt, je bent wijs. Als ADD’er/ADHD’er ben je niet gemaakt om alles vanuit het verstand te redeneren maar je hebt een hoop kennis al beschikbaar puur omdat je een connectie legt met het onderbewustzijn die voor anderen onbegrijpelijk is. Ze worden ook wel nieuwetijdskinderen genoemd.

Voor een groot deel van de populatie is het geen enkel probleem om langzaamaan geprogrammeerd te worden door wat alles en iedereen je in je leven wijsmaakt. Zij zijn gemaakt met een brein wat gemakkelijk te programmeren is met alle overtuigingen van ons systeem. Veel dingen worden voor waarheid aangenomen doordat al deze mensen met het “normale brein” vanuit hun verstand leven.

Wanneer je alleen met het verstand leeft, sta je dus ook niet open voor wat je gevoel, je ziel en je instinct je verteld. Dit is heel goed voor een maatschappij om te ontwikkelen. Als namelijk iedereen het ‘ADD/ADHD brein’ zou hebben, dan zou het zeer moeilijk zijn om een werkend systeem te ontwikkelen. Dit zou een chaotische plek worden. Maar het is ook belangrijk om een klein deel van de populatie wel over deze kracht te laten beschikken.

Het huidige schoolsysteem en ADD / ADHD

Het probleem is dus dat wij vanaf kinds af aan verteld worden hoe alles werkt, hoe alles moet, hoe het in elkaar steekt. Dit is als ADD’er/ADHD’er niet te begrijpen. Ons hoeft dat niet verteld te worden omdat wij die diepere connectie hebben met de energie van het leven. Hierdoor voelen wij aan, dat dingen anders zijn, zoals die door mensen die vanuit het “normale brein” leven, worden verteld. Wij weten dat het anders is dan ons verteld wordt. Wij moeten echter koste wat kost in dat plaatje passen zoals de rest van de klas. We moeten alle instructies precies zo opvolgen zoals ons verteld wordt. Maar dat lukt ons niet omdat we simpel weg gewoon beter weten en niet bestemd zijn om zo te ontwikkelen.

Dit zorgt voor diepe frustraties die dus al van kinds af aan worden ontwikkeld. Het is dus ook niet zo gek om te bedenken dat mensen met het zogeheten ADD of ADHD brein in veel gevallen, op ten duur verstrikt raken en allerlei psychische klachten ontwikkelen. ADD en ADHD  kan zich dus ook gemakkelijk ontwikkelen tot een stoornis, als we op deze manier om blijven gaan met kinderen die over het thetabrein beschikken. Zij verliezen zo ook hun mooie krachten die ze bij zich dragen.

Is je nooit opgevallen hoe rustig ADDérs en ADHDérs worden wanneer ze in een omgeving komen die wel op hun is afgestemd?

Dag in dag uit moet je als ADDér/ADHDér in het plaatje passen, een plaatje waar ons brein simpelweg niet voor bestemd is.

Een ADDér en ADHDér heeft geen blindengeleidestok nodig

Zoals er tot op de dag van vandaag wordt omgegaan met kinderen met het ADD en ADHD brein kun je vergelijken alsof je iemand die kan zien een blindengeleidestok geeft.

We moeten dag in dag uit onze ogen sluiten voor de diepe connectie tot onze kracht. Zoals anderen daarentegen hebben wij geen stok nodig om te lopen. We kunnen zien. Helaas wordt ons gedrag als vervelend en moeizaam beschouwd, dit terwijl we gewoon gefrustreerd zijn en niet begrijpen dat iedereen een blindengeleidestok nodig heeft. We worden in een wereldje geplaatst waarin we niet kunnen ontwikkelen. Sterker nog, dag in dag uit wordt het een strijd om te overleven. Lees het inspirerende verhaal van de adelaar wat dat met hem deed.

Het is alsof je een adelaar in een kippenhok zet. Die adelaar gaat steeds meer aan zich zelf twijfelen. Waarom kan ik me niet concentreren op wat me wordt uitgelegd te doen. De kippen lijken er geen probleem mee te hebben. Die doen gewoon wat ze verteld wordt. Die kunnen gemakkelijk geprogrammeerd worden. De adelaar gaat steeds meer aan zich zelf twijfelen en langzaam zijn ogen sluiten voor zijn prachtige gave. Hij wordt steeds onzekerder, raakt gestrest en wordt depressief.

Mits we medicatie krijgen, die onze ogen sluit voor onze kracht, zullen wij deze blindengeleidestok niet nodig hebben. We voelen hoe dingen werken, we weten dat er een andere manier is. Ons hoeft niet alles verteld te worden zoals dat bij anderen wel werkt. Dan kan er wel gezegd worden dat ADDérs en ADHDérs een slechte concentratie hebben maar je verlangt ook iets van ze waar ze gewoon niet voor gemaakt zijn.

Hun ziel, gevoel, intuïtie, instinct is zo veel sterker ontwikkeld omdat hun theta brein continue in verbinding staat met deze vloeiende krachtige energiebron. We weten veel dingen beter, zijn eigenwijs, luisteren niet, zijn snel verveeld etc. Zo logisch, ons brein snakt naar avontuur, naar interessante materie, naar thrills. Je laat een adelaar toch ook geen legbatterij worden.

Een blinde wereld

Voor een ADDér en ADHDér is het alsof hij in een blinde wereld is geboren. Het normale brein heeft overal een blindengeleidestok bij nodig. Voor hun is dit systeem dan ook briljant. Vanaf kinds af aan krijgen ze een blindengeleidestok toegereikt. Op school worden ze langzaam  geprogrammeerd en leren ze op die manier heel veel kennis die ze in het brein opslaan. Gelukkig maar dat het zo voor hun werkt anders zouden ze het niet redden. Zij hebben niet de diepere verbinding met hun ziel die verteld hoe dingen in elkaar steken. Zij hebben dit systeem nodig.

Dit is naar mijn mening niet de rede waarvoor ADDérs en ADHDérs op deze planeet staan. Wij zijn niet blind, wij hebben deze blindengeleidestok niet nodig. Je begrijp nu misschien hoe enorm frustrerend het voor ons is geweest. Toen we een jaar of 5 waren werden we dag in dag uit gepushed om onze ogen te sluiten en onze kracht te onderdrukken. We moesten koste wat kost onze blindenstok in handen nemen en we moesten onze intuïtie en gevoel uitschakelen. Waarom? Simpelweg omdat dat door al die onwetende mensen niet begrepen wordt. Niet dat wij beter zijn, het is zeer belangrijk om ook deze mensen in de maatschappij te hebben maar dat er ook andere mensen zijn moet erkent worden.

Wist je dat tot op de dag van vandaag niet bewezen is dat ADD en ADHD een stoornis is. Veelvuldig ADHD en ADD onderzoek heeft dot nooit kunnen bevestigen! Er word alleen gekeken naar de andere werking van het brein, de andere breinactiviteit en dopamine verwerking. Die is inderdaad aantoonbaar mat wat zegt dat nu eigenlijk? Helemaal niets.

Zoals nu wordt omgegaan met labels als ADD en ADHD  en zoals er tegenaan wordt gekeken is naar mijn mening totaal verkeert en zwaar uit de hand gelopen. Er zou een ander systeem moeten zijn die die kinderen eruit pikt met het bijzondere brein. Deze kinderen zouden geschoold moeten worden in een voor hun vertrouwde omgeving. Een omgeving die zij begrijpen, wanneer je dit van jongs af aan doet zal je zien wat een enorm briljante kinderen je kunt ontwikkelen. Dat kunnen briljante mensen worden die werkelijk instaat zijn een betere wereld te creëren. Deze mensen moeten de kans krijgen hun kracht te ontwikkelen i.p.v. dat ze in de overtuiging raken dat ze een stoornis hebben zoals de adelaar in het al eerder genoemde voorbeeld.

Helaas worden we vooralsnog gepushed in het plaatje te passen met alle frustraties en gevolgen van dien. Ons brein moet wakker worden zodat onze kracht wordt uitgeschakeld, desnoods moet daar dan maar medicatie bij aan te pas komen. Dan kunnen we namelijk onze ogen sluiten voor de kracht en meedoen met de rest. Die medicatie kan dus wel helpen maar het is dus de vraag of dat is waar wij voor bestemd zijn? Het kan mogelijk een stapje zijn om uit een dal te klimmen maar dit de rest van je leven gebruiken? Dan worden we op 1 lijn getrokken met de rest en kunnen we meedoen. Is dat waar een ADD ‘er of ADHD ‘er voor op aarde is gebracht? Denk even aan alle beroemdheden met ADHD/ADD. Veel van hen gebruiken geen eens medicatie. Waarom? Omdat ze hun roeping hebben gevonden. Als je iets vind waar jij je volle creativiteit en passie in kan storten dan gaat jouw ADD / ADHD  zich als een gave uiten en worden alleen de positieve kanten belicht.

Als je maar lang genoeg denkt dat er iets met je is dan ga je vanzelf geloven dat je die medicatie echt nodig hebt. Wanneer je jezelf als ADDér of ADHDér wel ontplooid zul je merken dat je echt geen medicatie nodig hebt. Ga liever wat vaker sporten en doe dat gene wat je interessant vind. Een simpel baantje is gewoonweg niet voor jouw bestemd, je ziel schreeuwt om meer!

Wanneer jij je roeping vind zullen mensen jouw gave en energie als een enorme inspirerende bron gaan zien. De rollen zullen dan eindelijk omgekeerd zijn!

Maar soms kan het wel een steun zijn om (tijdelijk) middelen te nemen die er voor zorgen dat je niet vastloopt door alle dingen die je moet in het leven. Hierdoor kun je beter overzicht houden in het leven en zul je mogelijk gelukkiger zijn omdat je niet altijd op je tenen hoeft te lopen. Mijn voorkeur gaat dan niet uit naar farmaceutische middelen. Zeker niet omdat er gebleken is dat er een zeer goed alternatief is. Wil je meer weten over een natuurlijke ondersteuning als alternatief voor ritalin. Lees dan eens wat meer over LTO3

Mijn eigen schoolperiode met ADD

Op school heb ik altijd gedacht dat ik anders was. Ik kon niet luisteren naar de leraar, vond het allemaal niet interessant, ik was aan het tekenen, op zoek naar actie, naar buiten aan het kijken etc. Alles wat mijn brein ook maar een beetje kon stimuleren, daar was ik naar op zoek. Ik maakte er een potje van, vond het leuker uit de klas gestuurd te worden dan domweg te luisteren naar dat brein ge programmeer. Ik begreep echt niks van school, wat deed ik daar toch, iedereen lijkt zo makkelijk naar dat slappe gelul te luisteren.

Net als de adelaar dacht ik: “is dit het nu? Is dit nu waarvoor ik op deze aarde sta, zo saai, geen spanning? Ik begreep er helemaal niets van. De mensen leken geen diepere verbinding met hun ziel te hebben. Ze waren continue zo wakker waardoor ze zo open stonden om geprogrammeerd te worden. Ik voelde me zo anders, mijn intuïtie/instinct stonden continue in verbinding met mijn brein.

Op de basisschool hield ik het nog redelijk uit. Ik kwam er nog wel aardig weg met mijn gedrag. Gelukkig kon ik me daar aardig uitleven en was dat best leuk. Vooral in de pauzes kon ik mijn draai vinden. Ik klom op het dak van de school, in klom in bomen etc. Met vrienden in de straat waren we ook elke dag buiten en maakten de grootste lol. Die tijd was fantastisch!

Op de middelbare school moest ik er echter aan geloven. Het was niet meer mogelijk om zo door te gaan. Weer was ik meer bezig om eruit gestuurd te worden. Ik zocht naar actie, ik werd gek in de klas. Dit kan toch niet waar zijn mensen? Uur na uur op een stoel zitten naar deze onzin luisteren, waar ben ik beland? Zijn jullie soms allemaal een stel computers die niet voor zich zelf denken? Elke keer weer als er iets werd uitgelegd wist ik niet wat er van me verwacht werd. Altijd was ik weer diegene die niet had geluisterd. Ik zocht net als de adelaar naar de thrills, naar het avontuur maar ik kreeg geen reacties terug van anderen. Ik werd steeds eenzamer en depressiever. Is dit nu wat het leven te bieden heeft?

Toch wist ik altijd ergens diep in mijzelf het gevoel te behouden dat ik niet gek was. Ik had namelijk zoveel talenten en kon zoveel, het kon gewoon niet zo zijn dat er iets mis was met me. Mijn brein was niet gemaakt voor al die onzin. Al die onzin praat die door het “normale brein” als overtuigende waarheid wordt beschouwd en direct in een hersenkwab ergens in het brein wordt opgeslagen. Bij die manier van kennis op doen komt geen gevoel/instinct of intuïtie kijken. De leraar verteld dat, dus is het zo. Ik heb altijd overal mijn eigen kijk op gehad. Erg eigenwijs misschien zoals ik vaak te horen kreeg, maar naar mijn mening een zeer goede eigenschap.

Intelligentie komt naar mijn mening niet alleen vanuit het verstand van je brein maar ook vanuit je ziel. De ziel stuurt het lichaam en brein aan. Die manier hoe jij dingen aanvoelt en de ontwikkeling van je intuïtie, dat is naar mijn mening een veel grotere intelligentie dan alles maar klakkeloos ergens in het brein opslaan en vervolgens niks met die kennis doen. Ik noem het vervuilen van het brein.

Wanneer jij een sterk ontwikkeld gevoel hebt dan kun je zoveel bereiken. Je weet gewoon hoe dingen moeten, je voelt het aan en je kan dingen vaak meteen mits mensen je niet gaan vertellen hoe het moet, want dan lukt het ons niet meer.

Eerder beschreef ik dat ik altijd het gevoel had anders te zijn, alsof ik dat diepere bewust zijn had waardoor ik voor mijn geval anders waarnam. Ik kon niet begrijpen waarom anderen dit niet hadden. Elke keer werd ik geforceerd de dingen zo te doen zoals mij verteld werd ze te doen. Ik begreep het niet, deed het steeds fout en het duurde allemaal 10 keer zo lang voordat ik iets onder de knie had. Dat kwam behoorlijk dom over. Echter bleek keer op keer dat wanneer ik niet de instructies opvolgde, maar de dingen precies zo deed zoals ik aanvoelde dat ze gedaan moesten worden, ik 10 keer sneller was dan anderen. Ik had dingen direct onder de knie. Had met weinig dingen moeite, ik begreep alles direct, had alles meteen door en was in veel dingen vaak de beste. Op dat moment zijn er geen grenzen voor mij. Alsof ik alle kennis al bezit om iets te kunnen. Ik voel het gewoon aan, ik zie het voor me en vervolgens voer ik het uit. Dat is die kracht van het theta ofwel ADD / ADHD brein. Nog al logisch dat we zo snel verveeld zijn. Wij zijn adelaars, die ondergebracht zijn bij geprogrammeerde kippen (Als metafoor gezien!);(met alle respect overigens naar alle mensen die niet over het thetabrein beschikken; Deze overheersende groep van de populatie is ook zeer belangrijk, hebben ook zeer mooie eigenschappen, kwaliteiten en talenten) Vergis je daar niet in.

De gevolgen voor de ADDér en ADHDér

Veel kenmerken van ADD en ADHD zijn puur diepe frustraties die als patronen in het brein zijn geslopen. Patronen die vervolgens dag in dag uit worden herhaalt zodat je niet iedere dag alles opnieuw hoeft te leren. Helaas geldt dit voor zowel behulpzame al onbehulpzame patronen. Bij ADDérs en ADHDérs zijn dan ook vaak in het brein secundaire klachten en stoornissen ingeslepen waarvan de meeste helemaal geen weet meer hebben. Ze zijn overtuigd geraakt van hun stoornis met alle gevolgen van dien. De klachten worden alleen maar erger zeker als je daar ook nog eens elke dag je focus oplegt.  Dit is een onbewust onbehulpzaam patroon geworden dat het brein 24/7 uitvoert. Iets waar je dus zelf weer de controle over kan nemen door je focus te verleggen en nieuwe positieve neurologie aan te maken. Je kunt hier uitgebreider over verder lezen op de pagina over neuroplasticiteit.

Vergeet niet dat dat gene waar jij energie aan schenkt groter wordt. Het is heel simpel, richt je op positieve dingen en die gaan langzaamaan groter worden in je leven!

Van jongs af aan lopen we het risico ons brein onbehulpzaam te ontwikkelen met alle gevolgen van dien. Het is ook niet zo gek om te bedenken dat je zoveel mensen met ADD en ADHD hoort zeggen dat ze onder hun niveau werken, dat ze vroeg of laat depressief worden of een burn-out ontwikkelen. Ze zijn zo slim, begrijpen zo veel, hebben zoveel talenten, zo’n sterk ontwikkeld gevoelsleven, zo’n sterke intuïtie, zijn creatief, hebben humor etc.

Helaas kunnen ze in veel gevallen nergens hun draai vinden. Waar je ook bent, overal wordt er verwacht dat je ADD / ADHD brein wakker is en in de bèta staat fungeert zodat het open staat om gemakkelijk geprogrammeerd te worden met een programma dat voor ons onbegrijpelijk is.