How I got my life with ADD, dysthymic disorder and PDS back on track

Received Life story by Gitte on her life with ADD, Dysthyme disorder and PDS (Irritable Bowel Syndrome)

ADD, depression, youth care, psychologists and the Low FODMAP diet

Ten years ago in the first grade of high school, I suffered from tension headaches. I was referred to a psychologist. There, my mother discussed her suspicions of ADHD (as a matter of fact, my cousin has). Eventually I ended up at youth services where they ended up with ADD and Dysthyme Disorder. During that time, I became increasingly depressed, had arguments with my father, at one point did not even go to school and became afraid of social situations.

I got help from a psychologist at youth welfare to go back to school, with my parents together we attended family therapy and I went to a psychiatrist for medication: Concerta. Eventually, I didn't start feeling better with that medicine and my parents didn't want me on Ritalin. Then the psychiatrist arrived with LTO3, which was not officially a medication, but people had already benefited from it. So I started on LTO3, wat mij mijzelf wel beter liet voelen. Ondertussen waren de therapieën afgelopen en ging ik het schoolleven weer opbouwen. In die tijd volgde ik ook een paar keer groepstherapie, maar daar stopte ik al snel mee. Ik kon niet alle verhalen die ik van andere hoorden verwerken en kreeg last van nachtmerries…

 

My school and study period

At school, I was doing MAVO at that time and despite missing half a school year, I caught up and was able to move on to the next year. At that time, I decided to slow down and take a lower level; VMBO Kader Handel en verkoop. There, the focus was more on a trade, which seemed more fun and relaxed to me.

Na de middelbare volgde ik twee jaar een studie op het mbo-niveau 3 en 3 jaar een studie op niveau 4. Bij beide studies kon ik mijn creativiteit uiten, was ik een van de beste in de klas en heb dus keurig mijn diploma’s gehaald. Wat altijd enorm hielp was het maken van aantekeningen tijdens de les en thuis maakte ik samenvattingen, met verschillende kleuren en afbeeldingen om zo meer overzicht te kunnen houden.

What was true was that I called in sick more often than the school gemiddeld vond…ik raakte al die tijden op school overprikkeld en gespannen, waardoor ik uiteindelijk weer een paar dagen thuis zat. Ik heb het altijd moeilijk blijven vinden om na een tijd niet naar school/werk geweest te zijn (bijvoorbeeld door een paar dagen ziek thuis of vakantie) om er dan weer naar toe te gaan.

 

Social anxiety

Throughout my training period, I continued to go to counsellors to talk and feel better. Two years back, a psychologist noticed that I suffered from social anxiety. Namely, I did not dare to go anywhere alone, except to school. Eventually, step by step, I overcame my fear and was able to do more and more things on my own.

What also helped and still helps me is thinking of the worst and the best that could happen. What would I do if the worst happens? How do I feel if the best were to happen? And probably something that would happen in between. And to quell my nerves and doomsday thoughts, I told myself; I feel like it, I can do this. I then repeated this as many times as necessary, paying attention to my breathing, which I tried to keep as calm as possible.

 

Emotions and perfectionism

Tijdens het laatste jaar tevens vorig schooljaar van mijn studie werd het mij weer even te veel en vroeghulp aan op school. Daar ging ik weer met iemand in gesprek, in eerste instantie kon ik daar niet precies aangeven waar het aan lag en waar ik als eerste hulp nodig voor had. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik te streng voor mijzelf was, alles moest perfect en ik was niet goed genoeg. Ook constateerden we dat ik niet goed met mijn emoties kon omgaan, ik stopte ze altijd maar weg. Vandaag doe ik dat nog steeds wel, maar als ik tranen voel opkomen laat ik die nu wel gaan. Ik leerde dat het oke is dat niet alles perfect hoeft gedaan te worden, langzaam liet ik dat steeds een beetje meer los. Ik ben nog steeds perfectionistisch, maar niet meer tè perfectionistisch.

 

MBO school competition

Tijdens dit jaar deed ik ook mee aan een wedstrijd in mijn vakgebied voor alle MBO-scholieren. Ik stond in de finale met zes andere studenten die ik niet kende, drie dagen lang. Er waren allemaal bezoekers die toekeken en dan ook nog luidruchtige middelbare scholieren. Tijdens die dagen sliepen de leerlingen die hun school vertegenwoordigen in een huisje. Die dagen sliep ik ook nog eens slechter dan anders…het was natuurlijk erg moeilijk mij te concentreren, gelukkig hielp muziek luisteren mij om het onder controle te kunnen houden. Het waren dagen dat ik mijzelf tegen kwam wat niet altijd makkelijk was. Het was dan ook wel echt een bijzondere ervaring, die ik een paar jaar geleden niet op deze manier had kunnen doorstaan. Uiteindelijk ben ik één na laatste geworden en ik kan zeggen dat ik daar trots op ben. Want na al die omstandigheden mag dat ook wel.

Op dat moment was die wedstrijd een enorme boost voor mij. Ik kon zeggen tegen mijzelf dat ik goed genoeg was zoals ik was. Alleen blijft dat een lastig iets op dit moment. De ene keer voel ik mij goed zoals ik ben en de andere keer vind ik mijzelf niet goed genoeg…wat eigenlijk ook weer past bij mijn stemmingswisselingen. Voor andere weet ik alles goed te verbergen. Alleen thuis merken ze iets van mijn ADD and so there I am different from other places.

 

Irritable bowel syndrome (PDS) | in English IBS Irritable Bowel Syndrome

Al met al weet ik wel goed hoe ik overzicht moet maken en alles kan ordenen. Ik ben nu tweeëntwintig en woon nog thuis, waar ik de zolder tot mijn beschikking heb. Ik houd het zelf schoon en opgeruimd, was mijn eigen kleding en kook mijn eigen eten. Mijn eigen eten kook ik zelf aangezien ik een ander dieet volg dan de rest bij mij thuis.

 

Low Fodmap diet and LTO3

I follow a different diet than the rest in the house because four years ago I was found to have irritable bowel syndrome (PDS). As a result, I was introduced to the Low Fodmap diet. This made me think about all the unnecessary things in food/nutrition.

Thanks to IBS, I looked at my food, I started eating gluten-free and dairy-free and as many unprocessed products as possible. Which helped me immensely in limiting symptoms. Eventually, it also helps for my ADD, so win win situation. Together with LTO3, it keeps me calmer. As long as I have everything planned out, keep it clean and tidy, it also stays tidy in my head. Of course it happens that it becomes a big mess and not only in my head then. After a few days, I automatically get mad about it and then decide to clean it up.

Het helpt om te kijken in stapjes van waar concentreer ik mij eerst op en op wat daarna? Meestal vind ik het begin van alles lastig, kijk ik er enorm tegen op en stel het uit. En dan ben ik eenmaal begonnen, maar dan denk ik alweer aan stap drie terwijl ik pas bij stap één ben (…als ik niet aan nog een aantal stappen verder denk).

 

Energy and overstimulation

To make sure I don't get overstimulated, I have discovered what energises me and what can de-stimulate me. For instance, I enjoy being busy in the regular garden and the vegetable garden. For the vegetable garden, I use the easy vegetable garden app, which helps remind me to do something in the vegetable garden. Since the vegetable garden requires a bit more maintenance and attention. Or going for a walk in nature also works well. I also like to bring in my thoughts and feelings drawings. With all these things, I don't have to think too much and can just do it, no matter how it looks.

Yoga and mindfulness vind ik ook fijn om te doen, alleen vind ik het lastig om dat in mijn dagelijks patroon te integreren…but I don’t give up and keep trying!

Since those nine years I have known it now, I still haven't been able to accept it somewhere for 100%, but I do know that everything I have been through has taught me lessons and the future will teach me many more.

Wil je reageren op Gitte’s levensverhaal? Laat dan hieronder in de comments zeker van je horen…